Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Με τους πολλούς ή με τους λίγους?


 
  Η πρώτη θεωρία σχετικά με τους κοινωνικούς κανόνες που κατασκευάζουν οι άνθρωποι διατυπώθηκε το 1935 από τον Mouzafer Sherif. Ο οποίος υποστήριξε ότι οι άνθρωποι κατασκευάζουν κοινωνικούς κανόνες προκειμένου να μειώσουν την αβεβαιότητα που αισθάνονται όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ασαφή πραγματικότητα. Αυτοί οι κανόνες καθορίζουν τι είναι αποδεκτό και τι όχι στα πλαίσια μιας κοινωνικής ομάδας. Διαμορφώνονται μέσω της επαφής και της ανταλλαγής απόψεων και κρίσεων των ατόμων και στη συνέχεια παγιώνονται και χρησιμοποιούνται ως κριτήριο προκειμένου τα άτομα να μπορούν να ελέγξουν την ορθότητα των απόψεων τους ή την καταλληλότητα της συμπεριφοράς τους. Η άποψη της πλειονότητας σαφώς και μπορεί να επηρεάσει την κρίση των ατόμων έστω και αν είναι λανθασμένη. Μετά από πειράματα που έκανε ο Asch κατέληξε στο ότι οι πιο συχνές αιτίες που τα άτομα τείνουν να συμμορφώνονται με την πλειονότητα είναι η αβεβαιότητα και η αμφισβήτηση της ίδιας τους της κρίσης, ο φόβος απόρριψης, το άγχος και η μοναξιά. Ακόμα αρκετοί άνθρωποι ενώ γνωρίζουν ότι η πλειονότητα δεν έχει δίκιο συμμορφώνονται με την κρίση της προκειμένου να μην διαφέρουν και να μην απομονώνονται. Σχετικές έρευνες δείχνουν ότι ο βαθμός συμμόρφωσης σχετίζεται αρνητικά με την αυτοεκτίμηση, το δείκτη νοημοσύνης και την κοινωνική θέση των ατόμων, ενώ σχετίζεται θετικά με την ανάγκη τους για κοινωνική αποδοχή.
  Τι γίνεται όμως με εκείνους που επιλέγουν να εμπιστευτούν την προσωπική τους κρίση και να παρεκκλίνουν από την μάζα? Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της μειονότητας και κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει την πλειονότητα? Σαφώς η μειονότητα δεν έχει την ίδια δύναμη με την πλειονότητα, όμως η δύναμη της βρίσκεται στην συμπεριφορά της. Κεντρικό στοιχείο της αποτελεσματικής μειονοτικής συμπεριφοράς είναι η συνέπεια με την οποία τα μέλη της εκφράζουν και υποστηρίζουν την άποψη τους. Μόνο όταν τα μέλη της μειονότητας συμφωνούν μεταξύ τους και συνεχίζουν να συμφωνούν στο πέρασμα του χρόνου είναι δυνατόν η πλειονότητα να αρχίσει να αμφιβάλει για την άποψη της και ενδεχομένως να επηρεαστεί από την άποψη της μειονότητας. Τώρα θα μου πείτε πως γίνεται αυτό? Πως ξεκινά και πως συνεχίζει και τελικά καταλήγει κάπου?
  Το αρχικό στάδιο είναι η σύγκρουση η οποία προκαλεί αβεβαιότητα και αμφιβολία. Στη συνέχεια η μειονότητα υποστηρίζοντας με συνέπεια την άποψη της παρέχει μια συγκεκριμένη εναλλακτική πρόταση και δείχνει ότι η μόνη διέξοδος της σύγκρουσης είναι η αποδοχή αυτής της πρότασης. Η συνέπεια έτσι προκαλεί αλλαγή στις απόψεις και τις στάσεις της πλειονότητας. Φαίνεται αρκετά απλό αλλά τελικά δεν είναι. Η μειονότητα κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης χρειάζεται να υιοθετεί ένα ελαστικό διαπραγματευτικό ύφος, αρκετά ελαστικό όσο να μην γίνεται αντιληπτή ως δογματική αλλά και όχι πολύ ελαστικό ώστε να γίνεται αντιληπτή ως ασυνεπής. Ακόμα η άποψη της μειονότητας χρειάζεται να βρίσκεται σε ικανοποιητική απόσταση από την άποψη της πλειονότητας. Αν η απόσταση είναι πολύ μεγάλη, η πιθανότητα απόρριψης αυξάνεται. Επιπλέον είναι σημαντικό η μειονότητα να θεωρείται αυτόνομη, να υποστηρίζει δηλαδή την άποψη της επειδή πιστεύει σε αυτήν και όχι επειδή είναι όργανο άλλων συμφερόντων ή έχει υστερόβουλα κίνητρα. Τέλος η μειονοτική άποψη θα πρέπει να θεωρείτε δίκαιη και τα άτομα να επενδύουν στις απόψεις που υποστηρίζουν.

Αλήθεια τι λέτε εσείς για όλα αυτά?
Τελικά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε?

10 σχόλια:

annanas είπε...

Όχι.
Όπου έλεγα ότι δεν είδα (και αρνούμαι να δω) το περίφημο dvd της Τζούλιας είτε με κοιτούσαν σαν ούφο είτε δεν με πίστευαν και νόμιζαν ότι το παίζω υπεράνω. Γι' αυτό κι εγώ το είδα την προηγούμενη βδομάδα κι ησύχασα κι εγώ κι αυτοί.

(ασχολείσαι με Κοινωνιολογία;)

Unknown είπε...

Ήθελα να γράψω τα εξής.
Α)Μία αδυναμία που έχουμε εμείς οι άνθρωποι,είναι να θέλουμε τους άλλους καλύτερους από εμάς.
Β)Ένα ψέμα που επαναλαμβάνεται πολλές φορές,γίνεται ευκολότερα πιστευτό,απ'ότι μία αλήθεια που λέγεται μόνο μια φορά.
Γ)Πολλοί άνθρωποι κρίνουν τι είναι καλό και τι κακό με βάση αυτό που τους συμφέρει καλύτερα και
Δ)Δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να κάνεις ένα λάθος.

Αυτά τα ολίγα!!! Τώρα βγάλτε εσείς τα συμπεράσματά σας.

Υ.Γ.Σήμερα και με τόνους το σχόλειο...Μαθαίνουμε σιγά σιγά.
Την καλημέρα μου....

Σταλαγματιά είπε...

Νομίζω πως αν κάποια βάλουν στόχο να υποκινήσουν κάποιους θα το πετύχουν.
Οι άνθρωποι γίναμε εύκολα θύματα και άβουλα πιόνια.
Σκέψου πόσο εύκολα μπορεί να μας επηρεάσει η γνώμη ενός γείτονα , πόσο μάλιστα όταν υποβόσκουν βαθύτερα κίνητρα.


Καλό μεσημέρι !

Unknown είπε...

Θελω να διορθωσω τη λεξη [σχολιο]και δεν μπορω.Την εγραψα[σχόλειο].Υπαρχει κανενα κολπο να επεμβουμε;Thanks!

Let open red and green είπε...

Roundel,

το ζήτημα, για μένα, δεν είναι αν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε.

έχω την αίσθηση ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν καν την επιλογή να μην προσπαθήσουν...

ξεκινάς με την επιθυμία που καίει μέσα σου: να δεις τα μεράκια σου, την ομορφιά και το δίκιο να γίνονται πράξη και να αγκαλιάζονται και από άλλους ανήσυχους ανθρώπους.

Μετά δε σου φτάνει να μοιράζεσαι αυτή την αλήθεια με τους λίγους που σε συντροφεύουν. Θέλεις να γνωρίσεις κι άλλους ανθρώπους. Να μπολιάσεις τα όνειρά σου με καινούργιες διαφορετικότητες.

Κάπως έτσι ανοίγει ο κύκλος και εξαπλώνεται η φλόγα...

...της δίψας για ζωή...

Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι στην ουσία δεν υπάρχει για σένα άλλος υποφερτός τρόπος για να ζεις...

Jtv, συμφωνώ και με τα 4 σχόλεια σου...

Φιλιά
Let open red and green

Let open red and green είπε...

...Αυτή η ανάλυση περί δυναμικών μειοψηφίας - πλειοψηφίας είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί από αυτούς που ανακατεύονται με τα κοινά που θα έπρεπε να τη μελετήσουν...

Ειδικά αυτοί που υιοθετούν την πρόκληση ως αγαπημένο μέσο προσέγγισης της κοινωνίας...

διότι κατά βάθος τους αρέσει να παραμένουν μειοψηφία

roundel είπε...

annana,
υπέκυψες τελικά στις πιέσεις...
και τι κατάλαβες?
(με ψυχολογία)

jtv,
πολύ σωστά τα σχόλεια σου!
Ελίσσεσαι βλέπω....
Μπράβο σας κύριε!

Σταλαγματιά,
νομίζω πως αυτές οι αντιλήψεις έχουν αρχίσει να ξεπερνιούνται πια.
Και θα σου πω και κάτι που μου έλεγε ο πατέρας μου όταν με μάθαινε να οδηγώ:
Κοίτα εκεί που θες να πας γιατί αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς : )

Let open,
αγαπημένε μου και γω έτσι, καθόλου δεν την παλεύω πια μόνη μου και αυτό τώρα έχει γίνει ανάγκη.
Το έχεις καταλάβει φαντάζομαι. Όμως τώρα τελευταία όπως ξέρεις τίθενται άλλα θέματα που έχουν ξεκινήσει στην ουσία χρόνια πριν. Το θέμα της μειοψηφίας και της πλειοψηφίας είναι αρκετά μεγάλο και έχει τεράστιες κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις, εγώ απλά ήθελα να το μαζέψω λίγο και ίσως να εστιάσω στον τρόπο και την σειρά που μπορεί να γίνει μια αλλαγή ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της και τον στόχο της. Βέβαια όπως καταλαβαίνουμε το πιο δύσκολο είναι να εστιάσει κανείς σε αυτά τα δύο, να δει δηλαδή τι έχει πάνω στο τραπέζι, να τα αποδεχθεί και να αποφασίσει που θέλει να πάει. Ίσως ένα επόμενο θέμα να είναι οι στόχοι και οι προσδοκίες.
Φιλί γλυκό

Άδικη Κατάρα είπε...

Φοβάμαι ότι η μεγαλύτερη αδυναμία του ανθρώπου είναι να νομίζει ότι αν προσπαθήσει, θα έρθει η στιγμή που δεν θα έχει καμία αδυναμία.

Στον άνθρωπο μπορεί να έρθει η επιτυχία, η αποτυχία, το θαυμάσιο, το τραγικό.

Όμως πάντα θα υπάρχει μια κρυμμένη αδυναμία... Ακόμα και στους πιο πετυχημένους...

Το αν είμαστε πιόνια ή όχι είναι σχετικό και η ελεύθερη βούληση μας κρέμεται από μια κλωστή.

Και ο καλύτερος τρόπος να ισοροπήσουμε, είναι να κοιτάμε στο τέλος της κλωστής, τον στόχο μας.

Καλησπέρα :)

annanas είπε...

Τι να κάνω; Είμαι επιρρεπής.
Υποκύπτω στις πιέσεις και πέφτω σαν ώριμος annanas.

roundel είπε...

Άδικη κατάρα,
άλλο ενδιαφέρον θέμα οι αδυναμίες. Οι αδυναμίες του ενός που γίνονται η δύναμη του άλλου, παίζοντας παιχνίδια εξουσίας.

Καλό σου βράδυ :)