Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Πορτοκαλί γρατζουνιές...


Τελικά όσο και αν έχεις εξημερωθεί με ένα ζώο αν κάποια στιγμή νιώσει ότι απειλείται από εσένα ή από κάτι δικό σου μπορεί να στρέψει τα νύχια του εναντίον σου. Τα νύχια της γάτας κόβουν σα ξυράφια και οι πληγές που αφήνουν πονάνε. Όμως έτσι δε γίνεται και με τους ανθρώπους; Κάνουμε σχέσεις, δημιουργούμε συνδέσεις και εξημερωνόμαστε αλλά αρκετές φορές πληγωνόμαστε ή πληγώνουμε. Κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί για μια ασφαλή σχέση είτε αυτή είναι με μια γάτα είτε με έναν άνθρωπο. Όσο και αν έχεις εμπιστοσύνη σε ένα δικό σου άνθρωπο, τη τελευταία στιγμή μπορεί να σου τη κάνει, μη ρωτάς γιατί, μπορεί να φοβήθηκε, μπορεί να ζήλεψε. Δεν έχει σημασία το γιατί αλλά το ότι όσο και αν μια γάτα μας πλήγωσε θα συνεχίσουμε να τη χαϊδεύουμε, όσο και αν ένας άνθρωπος μας πλήγωσε θα συνεχίσουμε να κάνουμε σχέσεις.

Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ότι μια γάτα χυμάει προσπαθώντας να προστατεύσει τα παιδιά της, ναι είναι δύσκολο γιατί οι πληγές πονάνε, γιατί θυμώνουμε πολύ, γιατί ξέρουμε ότι δε θέλαμε να της κάνουμε κακό. Όμως εκείνη φοβήθηκε και έκανε ότι θεώρησε καλύτερο για τα μικρά της. Μέχρι να κλείσουν οι πληγές μου από τα νύχια της, θα έχει απαλύνει λίγο μέσα της ο φόβος και ίσως να μπορέσουμε ξανά να έρθουμε σε επαφή. Το ίδιο και με τις σχέσεις, εκεί όμως είναι ακόμα πιο δύσκολο να κατανοήσεις και να συγχωρέσεις. Οι πληγές μένουν χαραγμένες αφήνοντας σημάδια και η επαφή μπορεί να μην αποκατασταθεί.

Η διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα είναι ότι τα ζώα έχουν πιο άμεση συμπεριφορά, σου δείχνουν κατευθείαν τι θέλουν και τι όχι. Όταν είναι να επιτεθούν δίνουν προειδοποιητικά μηνύματα και σου αφήνουν λίγο χρόνο να αντιδράσεις. Ενώ οι άνθρωποι αρκετές φορές πληγώνουν πούστικα, χτυπούν σημεία που θα έπρεπε να σεβαστούν και αυτό είναι ότι πιο ανήθικο και βρώμικο. Ένα ζώο δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί δε θα είχε λόγο να το κάνει, ενώ ένας άνθρωπος υποκινούμενος από το φανατικό εγώ του θα το έκανε απροκάλυπτα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ναι πονάει το πόδι μου και σήμερα που είδα τις πληγές τρόμαξα λίγο και πήγα και σε ένα γιατρό. Το πρωί όμως είπα καλημέρα στη ψιψίνα και χάιδεψα τα μικρά της φεύγοντας. Εντάξει όλη τη μέρα ήμουν λίγο νευρική, λογικό είναι, δεν ήταν και λίγο αυτό που μου έκανε. Αλλά περιποιούμαι τίμιες πληγές, με πόνο καθαρό και αληθινό. Έχει διαφορά...

Το μεσημέρι καθόμουν στο μπροστινό μπαλκόνι και χάζευα σιωπηλή ένα γατούλι (γιος της άλλης μου γάτας) που κυλιόταν στο χώμα και έπαιζε με τα φυτά, απολαμβάνοντας τον ζεστό ήλιο όταν κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν αυτό το γατί μεγαλώνοντας μπορεί να γίνει επιθετικό. Επιτόπου είπα καλά τι μλκίες σκέφτεσαι τώρα; Πρώτον γιατί το γατί να γίνει επιθετικό; Δεύτερον μπορείς να είσαι σίγουρη ποτέ; Και στη τελική αυτό σε πείραξε; εδώ δε μπορείς να είσαι σίγουρη για τους ανθρώπους και θες να είσαι για τα ζώα. Παίρνεις το ρίσκο να δημιουργήσεις επαφές που ίσως στο μέλλον αποβούν επίπονες, επουλωτικές ή ευεργετικές, ποτέ δε ξέρεις. Με αυτή τη σκέψη σταμάτησα μια πιθανή φοβία σε σχέση με τη γατοκοινωνία της εισόδου του σπιτιού μου και συνέχισα ανενόχλητη να αγαπάω...

12 σχόλια:

ΗΩΣ είπε...

Roudel, ο σκύλος μου ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν θα έκανε κάτι εναντίον μου. Κάποτε τον τσίμπησε φίδι και από τον πόνο δεν άφηνε κανέναν άλλον να τον πλησιάσει. Από το δικό μου χέρι μόνο έπαιρνε τα φάρμακά του και μόνο εμένα άφηνε να ξετυλίξω τις γάζες και να περιποιηθώ το τραύμα. Κι ας ξέραμε κι εγώ κι αυτός ότι θα τον πονέσω. Με εμπιστευόταν όμως για την ίασή του. Το ίδιο και οι φίλοι μου. Στα χρόνια που γνωριζόμαστε έχουν κάνει πράγματα που στιγμιαία με πόνεσαν. Μου το εξήγησαν είτε πριν είτε μετά κι ακόμη κι αν διαφωνούσα το δέχτηκα.
Βέβαια υπάρχουν και άνθρωποι που σε βλάπτουν χωρίς σοβαρό λόγο. Αυτούς όμως δεν τους θεωρώ φίλους μου. Ίσως λάθη μου.
Καλησπέρα

athina μπασιούκα είπε...

Το κείμενό σου μου άρεσε πολύ. Πολύ όμορφος και έξυπνος παραλληλισμός.
Θα πω μόνοότι πρέπει να προσπαθούμε να καταλάβουμε, πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμόμαστε. Είτε κάποιος μας φέρθηκε καλά είτε άσχημα.

roundel είπε...

*ΗΩΣ*
Καλησπέρα...
Σαφώς και ο σκύλος, σου έχει εμπιστοσύνη αυτό του έλειπε να μη σου είχε. Και ναι οι φίλοι σου για να εξακολουθούν να υπάρχουν στη ζωή σου σίγουρα θα είναι σημαντικοί και δοκιμασμένοι.

Τώρα στη δική μου περίπτωση η αγαπημένη γατούλα φοβήθηκε για τα μωρά της γιατί πέρασα από την είσοδο με τον σκύλο. Τσακώθηκε μαζί του και επειδή της αγρίεψε την έπεσε σε μένα που μπορούσα να ελέγξω τον σκύλο. Ούτε εγώ είχα σκοπό να την πειράξω ούτε ο σκύλος φυσικά, απλά τρομοκρατήθηκε βλέποντας τον. Γενικά την έχω ξεγεννήσει αρκετές φορές και τις περιόδους που στο σπίτι δεν έχουμε μωρά και με τον σκύλο τα πηγαίνουν καλά.

Τώρα όσον αφορά τους ανθρώπους εκείνοι που έχω επιλέξει να κατέχουν θέση στη ζωή μου είναι το καταφύγιο μου, το έχω πει και σε προηγούμενη ανάρτηση. Αλλά γενικά έχω φάει αρκετή σαβούρα στη μάπα. Και δυστυχώς όταν σε έχουν πονέσει δε το ξεχνάς εύκολα. Και δε χρειάζεται να είναι και φίλος ο άλλος για να φερθεί πούστικα....

Τέλος πάντων να χαίρεσαι το σκυλάκι σου και τους φίλους σου, τυχερή που τους έχεις, τυχεροί που σε έχουν :)

roundel είπε...

*Αθηνά*
Έχεις δίκιο άλλα και να θες να ξεχάσεις καμιά φορά δε γίνεται, άσχετα αν τελικά από μια σχέση μένουν μόνο τα ωραία. Αν όμως ανατρέξεις λίγο στο παρελθόν τελικά βλέπεις ότι και τα άσχημα εκεί είναι.
Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο:)
Πολύ καλό σου μεσημέρι :)

annanas είπε...

γι' αυτό μισώ τις γάτες. Για τους ανθρώπους δεν έχω καταλήξει ακόμα...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Roundel
Είναι τόσο όμορφο να μοιράζεται κανείς σκέψεις που σου γεννούν φαινομενικά απλά περιστατικά που ειλικρινά σε ένα βαθμό είναι συγκινητικό.
Πάντως δεν θα προσβάλω ποτέ κανένα ζώο, εννοώ τετράποδο, με τον άνθρωπο στο θέμα της ειλικρινούς πρόθεσης.
Ο άνθρωπος θα σε πληγώσει ακόμη και χωρίς καμία αιτία. Απλώς για να σε δει πληγωμένη/νο. Το ζώο ποτέ.
Ισως υπερ- υπέρβάλω αλλά δεν υπερβάλω.

Unknown είπε...

Συμφωνώ με την annanas.
Και γω τις μισώ τις γάτες,τους σκύλους,όλα τα ζώα...ακόμα και τον εαυτό μου που μισεί τα ζώα...
Και γω δεν έχω καταλήξει ακόμη για τους ανθρώπους....αν και ξέρω οτί αυτοί θα σε φάνε και χωρίς να τους πειράξεις και χωρίς να πεινάνε,σε αντίθεση με τα ζώα!
Μα τι ζώα είμαστε τέλος πάντων!!!

Ανώνυμος είπε...

πολυ εξυπνοσ ο παραληλλισμος

memy είπε...

Ο χρυσός κανόνας που προσπαθούμε να ακολουθούμε στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους είναι: «Να φέρεσαι στους άλλους όπως θέλεις να σου φέρονται και σένα»
Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο κανόνας τηρείται μόνο από τα ζώα. Τα ζώα λειτουργούν ενστικτωδώς. Αν τα πειράξεις, θα προσπαθήσουν να αμυνθούν και να προστατευτούν, σε καμία περίπτωση δεν θα κάνουν κάτι από εκδίκηση και μίσος...
Αντίθετα, οι άνθρωποι πληγώνουν, εκδικούνται, μισούν και όλα αυτά ύπουλα, χωρίς προειδοποίηση…
Ας κοιτάξουμε ο καθένας μας μέσα του και ας αναρωτηθούμε,πως φερόμαστε στους άλλους,πως θα θέλαμε να μας φέρονται... Ας παραδειγματιστούμε από τα ζώα στην ανάγκη,πολλές φορές αυτά είναι περισσότερο άνθρωποι από εμάς..
Το ζητούμενο είναι να αναγνωρίσουμε τα ελαττώματά μας και να τα περιορίσουμε, προσφέροντας ταυτόχρονα το συναίσθημά μας, την αγάπη μας στους γύρω μας.
Roundel, η γατούλα σου σίγουρα δεν ήθελε να σε πονέσει, απλά να προστατέψει τα μικρά της...Οι πληγές, όσο κι αν σε πονάνε τώρα, θα κλείσουν και εσύ θα τις ξεχάσεις. Τις πληγές της ψυχής σου να φοβάσαι, αυτές ακόμα και αν κλείσουν, δύσκολα ξεχνιούνται... Γίνε περισσότερο επιφυλακτική αλλά συνέχισε να αγαπάς, όπως πολύ καλά κάνεις... :)

roundel είπε...

*annanakos*
Άμα καταλήξεις πες μου και μένα.

*ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ*
Έχεις γίνει η συμπάθεια μου τον τελευταίο καιρό!
"Ισως υπερ- υπέρβάλω αλλά δεν υπερβάλω."
Μ' αρέσει αυτός ο συνειρμός....

*jtv*
Δε το πιστεύω ότι μισείς τα ζώα!
Αφού είχατε ένα σκυλάκι αν θυμάμαι καλά.

*σιωπηλή κραυγή*
Καλώς ήρθες κορίτσι :)
Χαίρομαι που σου άρεσε.

*memy*
Χμ σκέφτηκα ότι μάλλον είναι απίθανο να καταφέρεις να αγαπάς με επιφυλακτικότητα.
Και αν είναι να διαλέξω ανάμεσα στα δύο προτιμώ την αγάπη.

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

"και συνέχισα ανενόχλητη να αγαπάω..."
Ακριβώς. Το πολύτιμο ρίσκο της ζωής!

roundel είπε...

*Υπατία*
Έτσι ακριβώς,
μόνο έτσι αλλιώς πως?