Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Πριν.πόΤε.μεΤά.τόΤε.έΛα.όΛα.τώΡα.μΕίνε. Πάμε...


Τις προηγούμενες μέρες...



Ήπιαμε τη θάλασσα σε ψηλό ποτήρι με τριμμένο πάγο
αγκαλιάσαμε τα αστέρια, που κρέμονταν στον ουρανό
χαζέψαμε τις φωτιές που ηδονιστικά λικνίζονταν με το δροσερό αεράκι
πήραμε μεγάλη ανάσα και βουτήξαμε βαθιά
αφήσαμε τον ήλιο να μας ακουμπήσει, να μας χαϊδέψει, να μας ορίσει
μιλήσαμε πολύ για σκέψεις, για συναισθήματα, για αλλαγές
μετά σωπάσαμε ήταν τόσο όμορφη η νύχτα που μας ξεπερνούσε
ενδιάμεσα επινοήσαμε φανταστικές ιστορίες
από μια οριακή πραγματικότητα
ένας σταθερός ήχος...το κύμα
ένας σταθερός αριθμός το δύο που μάλλον γίνεται τρία
ένα σταθερό συναίσθημα...η αγάπη
μια σταθερή μυρωδιά...της θάλασσας
μια σταθερή γεύση...αλμυρή
δύο μάτια που γίνονταν και τέσσερα και έξι
τρία χαμόγελα και τρεις καρδιές, κοντά και μακριά
ωραίο αυτό
περίεργο αυτό
ωραία περίεργο
ωραία καινούργιο
ωραία γνώριμο
ωραια...


-------->                                                       
Όταν γυρίσαμε...


Χωθήκαμε σε αγκαλιές που τόσο μας έλειψαν
ακούσαμε ήχους καινούργιους
είδαμε το ροδί που τόσο καιρό κρυβόταν
είδαμε χαμόγελα που δε περιμέναμε
ακούσαμε λέξεις να κάνουν μακροβούτια
φέραμε εικόνες ξεχασμένες φτιάχνοντας άλλη μια το παζλ
με το δύο που έγινε τρία, ένα μπουκάλι κρασί και ένα ποτήρι κονιάκ
και μετά δύο όνειρα ένα γλυκό και ένα ταραγμένο
ένας ελληνικός μονός σκέτος και ένα τσιγάρο
μια βόλτα με μισόκλειστα μάτια στη βρώμικη καρδιά της πόλης
ένα εσπρέσο και μια Φίσερ και πλάνα για το τρία που
μπορεί να γίνει τέσσερα και να πάρει τα βουνά
την κατάλαβα την αλλαγή
τη κατάλαβες την αλλαγή
κάτι έφυγε, κάτι διώξαμε, κάτι ήρθε
ξυπνησα με μια μικρή μελαγχολία που εκφράζεται σε άγχος
της αποχώρησης, της αναχώρησης, της εισχώρησης
θέλεις να ανάψεις κεράκια;
θα ανάψω μικρές φωτιές στο πάτωμα
βάλε να ακούσουμε εκείνο το κομμάτι
σε έχασα που είσαι;
εδώ είμαι, ακούω
έλα δω...
υπέροχα...



υ.γ.1αυτό το καλοκαίρι όλο προγραμματίζω
και όλα αλλιώς βγαίνουν, καλύτερα όμως...
υ.γ.2 μου έχετε λείψει λίγο...
υ.γ.3 δε ξέρω πότε θα είναι η επόμενη ανάρτηση
γιατί όλα γίνονται γρήγορα και απρόοπτα!
υ.γ.4 κάπου εδώ γύρω θα είμαι πάντως...
υ.γ.5 η πρώτη φώτο είναι τραβηγμένη 
μόλις άνοιξα τα μάτια μου στη παραλία.
Σας φιλώ γΛυκά

Να έχετε μια υπέΡοχη βδοΜάδα:)

4 σχόλια:

Δραπέτης είπε...

μαρέσει ο τρόπος που περιγράφεις τις καθημερινές σου στιγμές! :)
Καλά να περνάς!

roundel είπε...

*Δραπέτης*
Καλύτερε μου εαυτέ ο τρόπος είναι εκείνος που κάνει τη καθημερινότητα να μοιάζει μαγική...
Να σαι καλά...να περνάς και συ καλά!

βασίλης είπε...

...Οι λέξεις σου,μου ζωντανεύουν τις αισθήσεις...
...οι αισθήσεις σου,μου προσφέρουν λέξεις να γράψω...
...Τι ειναι αυτό?Τα χάνω καμμιά φορά!
...Μια υπέροχη βουτιά!!!!!

roundel είπε...

*Βασίλης*
Οι λέξεις καμιά φορά γίνονται νερά σαν εκείνα της καυτής παραλίας, οι αισθήσεις γινονται ήλιος που μας χαιδεύει απαλά, τότε το μολύβι τρέχει ανάλαφρα στο χαρτί, το μυαλό ταξιδεύει με ένα αερόστατο στο κόκκινο φεγγάρι και η καρδιά μας συνεχίζει να κρατά τον ρυθμό...
φιλί:)