Το άλλο κομμάτι...

   

Όπως εκείνο το βράδυ που κοιτούσαμε τ' αστέρια να πέφτουν...


 Θα σου πω ένα μυστικό.

     Διάβασα σε ένα βιβλίο ότι όταν πεθαίνουμε οι ψυχές μας σε κάποιες μετενσαρκώσεις χωρίζονται. Όπως τα κρύσταλλα και τα άστρα, όπως τα κύτταρα και τα φυτά, έτσι και οι ψυχές μας χωρίζονται σε μικρότερα μέρη. Η ψυχή μας γίνεται δύο ψυχές. που κι αυτές με τη σειρά τους. γίνονται άλλες δύο, κι έτσι σε μερικές γενιές εξαπλωνόμαστε σε μεγάλο μέρος της Γης. 'Έτσι με τον τρόπο που χωριζόμαστε, ξανασυναντιόμαστε, και αυτή η συνάντηση ονομάζεται αγάπη. Σε κάθε ζωή προσπαθούμε να ενωθούμε με το άλλο μας κομμάτι και είναι αυτή η συνάντηση που μας ολοκληρώνει έστω και αν είναι για λίγα λεπτά ή για χρόνια ολόκληρα.

     Σε αυτή τη ζωή αγάπησα πολύ και ερωτεύτηκα πολύ. Ένα όμως ήταν το άλλο μου κομμάτι, εκείνο που μόλις κοιταχτήκαμε υπήρχε αυτή η λάμψη στα μάτια. Που μόλις κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι δεν μπορούσαμε να μην κρατιόμαστε από το χέρι, που δεν χωρίσαμε για μέρες. Που τα είπαμε όλα με ένα βλέμμα, σε ένα βράδυ. Που κάναμε ταξίδια μακρινά μέσα σε ένα δωμάτιο, που αγαπηθήκαμε σαν να μην υπήρχε πριν, που αγαπηθήκαμε για πάντα.

     Μας πήρε χρόνια να το ξεπεράσουμε, κλάψαμε, πονέσαμε, ξανασμίξαμε και χωρίσαμε ξανά, μείναμε μακριά και δεν τα καταφέραμε. Μέχρι που καταλάβαμε ότι η αγάπη αυτή θα είναι αιώνια γιατί ο ένας έχει ένα κομμάτι του άλλου, και το κρατά τόσο καλά φυλαγμένο που πάντα θα είναι ασφαλή σε μια αγκαλιά και τότε τα καταφέραμε να μείνουμε μακριά.

     Μετά από αυτή τη συνάντηση αγάπησα ξανά και ερωτεύτηκα ξανά. Η ζωή κρύβει μεγάλες εκπλήξεις και φέρνει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή που φανταζόμαστε, αρκεί να πιστεύουμε. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, και οι απογοητεύσεις και οι αποτυχίες είναι και αυτές μέρος της εξέλιξης μας. Χαίρομαι που είσαι καλά και μ' αγαπάς ακόμα και σ' αγαπώ ακόμα, και ας μην μου το λες και ας μην στο λέω.

.

.

.

.

υ.γ. Flavornaughts - Mexican Rave

Σκόρπια...

     

       Είναι λυπηρό να βλέπεις τόσους ανθρώπους μόνους.///Η μοναξιά είναι ο καινούργιος τρόπος ζωής.///Είναι όμορφο να μοιράζεσαι.///Τα φύλλα άρχισαν να πέφτουν, το φθινόπωρο θα είναι σε λίγο εδώ.///Ανυπομονώ να κάνω μια βουτιά στη θάλασσα.///Δε θέλω να έρθει ο χειμώνας.///Είναι περίεργο να βλέπεις την πόλη από έναν ουρανοξύστη.///Είμαστε μικρότεροι απ' ότι φανταζόμαστε.///Το εγώ μας είναι μεγαλύτερο απ' ότι του πρέπει.///Μ' αρέσει να βλέπω τον ήλιο να δύει.///Είμαι ακόμα στο Λονδίνο.///Μου λείπει η Ελλάδα, αλλά δε μου λείπει και καθόλου.///Μου λείπει η θάλασσα πολύ.///Έχω πολλά να πω που ξεχειλίζουν.///Νιώθω πολλά και τίποτα, ίσως έχω νεκρώσει λίγο.///Η ζωή με έκανε σκληρή μα παραμένω μαλακή σαν βούτυρο.///Θέλω να ταξιδέψω μακριά.///Έλα να σου δώσω ένα φιλί.///Μη μ' ακουμπάς.///Η βροχή σταμάτησε.///Ο χειμώνας έρχεται και γω σκέφτομαι καλοκαίρια.///Νυστάζω.///

υ.γ. Είστε ακόμα εδώ;

Λονδινο #1

       Λονδίνο, έξι μήνες τώρα που δεν έχω καταλάβει πως πέρασαν αλλά έχω καταλάβει και πολύ καλά. Η ζωή μερικές φορές έχει πολύ πλάκα και ξέρει πολύ καλά τι κάνει και που σε οδηγεί, αρκεί να ανοίξεις και να εμπιστευτείς. Αυτό έχω αρχίσει να μαθαίνω ξανά στο Λονδίνο, να εμπιστεύομαι, όχι τους ανθρώπους αλλά τις καταστάσεις. Ναι έχω περάσει πολύ δύσκολα και μοναχικά αλλά έχω μάθει και πολλά και συνεχίζω να μαθαίνω καθημερινά.
    Το Λονδίνο είναι ένας ατελείωτος χορός που δύσκολα θα σε προσκαλέσει αλλά άμα αρχίσεις να χορεύεις δε θα βάλεις κώλο κάτω να είσαι σίγουρος. Πολύ δουλειά, λίγος ύπνος, στα ρεπό διάβασμα και κάπως έτσι κυλάει η ζωή. Μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ που αν δεν βάλεις ένα φρένο μπορεί εύκολα να σε στείλει στο νοσοκομείο με υπερκόπωση η να σε καθηλώσει για μέρες στο σπίτι με ένα σπασμένο πόδι. Την υπερκόπωση την αποφύγαμε στο τσακ, το σπασμένο πόδι όχι. Και αυτό μια μεγάλη ανακάλυψη, το πόσα μπορείς να κάνεις με ένα πόδι και το πόσα δεν μπορείς.
   Μου λείπει η Ελλάδα, οι φίλοι μου, ο σκύλος μου, η οικογένεια μου και η θάλασσα αλλά, αυτό το μεγάλο αλλά που με πόναγε και με πονάει ακόμα. Δεν ξέρω αν θέλω να μείνω εδώ αλλά δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου και βλέπουμε....

υ.γ. Μου λείψατε.