Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Αναπόφευκτο...



Είναι βράδια που σαν ξαπλώσω στο κρεβάτι βρίσκεις ένα τρόπο απλό και αληθινό να τρυπώσεις στο κεφάλι μου, βολτάρεις στις σκέψεις μου, παίζεις μαζί τους και αρκετές φορές προσπαθείς να κρυφτείς εκεί μέσα, εκεί που είναι ζεστά και καμιά ανασφάλεια δεν θα σε πειράξει. Μερικές φορές νιώθω την ανάσα σου ακόμα επάνω μου. Παίρνω βαθιές αναπνοές και κλείνω τα μάτια, αν μπορούσα θα διέγραφα εκείνες τις στιγμές που σε νιώθω.
Θα διέγραφα εκείνες τις στιγμές που θυμάμαι εμάς σαν ένα.
Εκείνες τις στιγμές που δεν υπήρχε ο χρόνος, που ήταν μέρα και νύχτα μαζί, φθινόπωρο και άνοιξη, ανάσες πολλές τις ακούω ακόμα, την φωνή σου ακούω ακόμα. Βλέπω ακόμα εκείνα τα χαμόγελα που πετούσαν πάνω από την πόλη. Μακάρι να μπορούσα να μην θυμάμαι εκείνη τη στιγμή που μου κράταγες το χέρι και κοιμόμασταν δειλά.
Την στιγμή που οι αναστολές χαιρέτησαν.
Το μεγάλο κύμα την πρώτη στιγμή που με ακούμπησες.
Αυτά τα μάτια που σαν τεράστιες καρδιές με κοίταζαν.
Και εκείνο το βλέμμα όταν ήρθε η ώρα να γίνουμε δύο ξανά.
 Ντρέπομαι λίγο...
Μακάρι να διέγραφα, όχι αυτό που ζήσαμε αλλά εκείνες τις στιγμές που τα ξαναζώ όλα...




Υ.Γ. Θα ήθελα να διαγράψω και αυτό το ποστ αλλά ούτε αυτό μπορώ...

6 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

για σένα που ξεχάστηκα εδώ...

Unknown είπε...

Έχω την εντύπωση οτι το παρελθόν δεν διαγράφεται.Είναι ο δάσκαλός μας και ο οδηγός μας για τη μετέπειτα πορεία μας.
Χρειάζεται όμως να αξιολογήσουμε νέες ευκαιρίες και να οριοθετήσουμε τα θέλω μας,πάντα σε σχέση με τον εαυτό μας.

Γιατί θες να τα διαγράψεις.....;Απόλαυσέ το...

Εγώ το απολαμβάνω το ορθογραφικό λάθος που έκανα.....

Άδικη Κατάρα είπε...

"Και εκείνο το βλέμμα όταν ήρθε η ώρα να γίνουμε δύο ξανά.
Ντρέπομαι λίγο... "

Με ανατρίχιασες!

Αν κάποτε μοιράστηκες τον εαυτό σου με μια ψυχή... Ακόμα κι αν χαθεί απ' τη ζωή σου, θα'στε πάντα ένα.

Ένα κομμάτι της ψυχής του σου ανήκει, και κανείς δε μπορεί να στο πάρει, όσο το θυμάσαι...

Καλησπέρα:)

roundel είπε...

Σταλαγματιά,
Την πέφτεις στα βαθιά σε χάνω πάλι
δε βλέπεις δεν ακούς δε μου μιλάς
με δυο φτερά που σου 'δωσε η ζάλη
ανοίγεις το παράθυρο και πας

Ας πάει στα κομμάτια η αλήθεια
το ξέρω πως μπορείς χωρίς εμένα...

Εύστοχο : )

jtv,
Ίσως έχω καταντήσει λίγο βαρετή...
Όμως το απολαμβάνω και αυτό...
Έχω ήδη επαναπροσδιορίσει θα έρθει και
εκείνη η ώρα των πράξεων...

Άδικη κατάρα,
ακριβώς το ίδιο έπαθα όταν ξαναδιάβασα τι έγραψα!

Και όπως λέει και το κομμάτι που δεν επιλέχθηκε τυχαία:

So don't be afraid
Your heart is in me
And it's racing so fast now
Cause everything we ever were or ever will be
Is shapeless as a changing cloud...

Μοναδικά
Αυθόρμητα
Αναντικατάστατα
συναισθήματα

Χαίρομαι που τα έζησα και το υπόλοιπο το αντέχω...

Την καλησπέρα μου σε όλους : )

Let open red and green είπε...

Πω πω θεούλη μου...

Με τρύπησε πάλι αυτό..

Αυτή η γλύκα και η πίκρα είναι πια ένας ανυπόφορος πειρασμός...

Λοιπόν Σύντροφοι!
Ήρθε η ώρα να σηκώσουμε τα λάβαρα της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ενάντια στα ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ!!!

Σαν ένας από τους πλέον καταρρακωμένους παθόντες αυτής της πλάνης έχω να πω τα εξής:

Το ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ στοχεύει και χτυπάει στην καδιά και στο μυαλό.

Συνεργάζεται με ένα κομμάτι του ΕΑΥΤΟΥ που είναι τίγκα στις ανασφάλειες και τις αναστολές για βίωση νέων εμπειριών.

Το μέσον της εξαπάτησης είναι η ρομαντική εξιδανίκευση του παρελθόντος.

Η καρδιά του ΤΩΡΑ που έχει ψιλοπέσει σε αδράνεια επιστρέφει στο ΤΟΤΕ για να γλύψει τα αποφάγια ενός παλιού καλού συναισθηματικού γεύματος...

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ για την επιδίωξη νέων εμπειριών...

ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ...

(από το Αντινοσταλγικό Μανιφέστο)

roundel είπε...

let open,
Καλά τα λες...
Εμπρός αδέρφια...

Στο δρόμο που χάραξε ο let open :-)