Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Σκάσε και κολύμπα...



Σήμερα νομίζω έκανε αρκετή ζέστη, το μεσημέρι ήμουν στο αμάξι και κατευθυνόμουν προς το κέντρο, πλησιάζοντας άρχισα να νιώθω το καυσαέριο να φράζει τα ρουθούνια μου. Αυτόματη αντίδραση, άρχισα να σκέφτομαι θάλασσες και αμμουδιές, ο σκύλος στο πίσω κάθισμα άρχισε να ανασαίνει δυνατά και γω να βγάζω τα μακρυμάνικα.

Όταν ήμουν μικρή μου άρεσε να είμαι στη θάλασσα αλλά είχα μια δυσκολία στο να μάθω να κολυμπώ. Νομίζω ότι αυτό που με μπέρδευε ήταν το ότι δεν μπορούσα να καταλάβω πως γίνεται να αφήσω το σώμα μου να ανυψωθεί στο νερό.  Τι πιο απλό έβγαζα άμυνες γιατί δεν εμπιστευόμουν το νερό, ίσως και λίγο τον εαυτό μου και φοβόμουν πολύ. Ο πατέρας μου για να με πείσει να ξεπεράσω τη φοβία μου προσπαθούσε να παίξει μαζί μου, λέγοντας μου να πάμε μια βόλτα στα βαθιά αλλά με τον όρο να τον κρατάω από το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του. Πήγαινα και γω λοιπόν το χαζοβιόλικο, στο δρόμο έπινα το απίστευτο νερό και έκαιγε ο λαιμός μου και βέβαια όταν κολυμπούσε αρκετά σέρνοντας με από το μεγάλο του δάχτυλο, σταματούσε για λίγο και με άφηνε. Εγώ φώναζα, πνιγόμουν, έπινα νερό αλλά εκεί πείσμα δε κούναγα ούτε χέρια ούτε πόδια. Ε όταν έβαζα τα κλάματα και αυτό όπως καταλαβαίνεις δεν αργούσε να γίνει με έπαιρνε αγκαλιά και παίρναμε το δρόμο του γυρισμού. Όσες φορές και αν προσπάθησε με το σκάσε και κολύμπα δεν τα κατάφερε, εγώ φοβόμουν πιο πολύ και όσο πέρναγε ο καιρός αρνιόμουν να τον ακολουθήσω στις βόλτες του.

Μερικά καλοκαίρια πηγαίναμε διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά στο Αγκίστρι, εκεί είχε μια παραλία με άμμο και πολλά χιλιόμετρα περπατήματος μέχρι να φτάσεις στα άπατα. Ήταν η καλύτερη μου, μπορούσα να κάνω βόλτες και να πλατσουρίζω σαν τις θείες μέχρι εκεί που πατάω. Μια μέρα ενώ ήδη είχα μουλιάσει κάποιες ώρες και είχα ξεχαστεί στις σκέψεις μου, είδα να κολυμπάει δίπλα μου ένα σκυλί. Άρχισα να το παρατηρώ νιώθοντας το μεγάλο του άγχος να επιπλεύσει στην επιφάνεια της θάλασσας. Σκέφτηκα ότι δεν είμαι μόνο εγώ που δυσκολεύομαι να κολυμπήσω αλλά και αυτός ο σκύλος. Έτσι αποφάσισα να εμπιστευτώ τις κινήσεις του και τελικά έπιασε. Κούναγα γρήγορα χέρια πόδια και έτσι έμαθα να κολυμπώ. Ήταν η πρώτη μέρα που γύρισα στο σπίτι μετά το μπάνιο και ένιωθα ευτυχισμένη. Με τη βοήθεια του σκύλου είχα κατακτήσει τα κύματα.

3 σχόλια:

Unknown είπε...

...δε μου στέλνεις το σκύλο
να μάθει και η δικιά μου κόρη
μπάνιο;
Πλάκα κάνω...χαχαχα!
Δεινή κολυμβήτρια και ψαροντουφεκού!
Η μέθοδος εκμάθησης ήταν αυτή του χταποδιού...κολλούσε και δεν ξεκολλούσε με τίποτα από πάνω μου.
Ωραία χρόνια!!!

Καλά,από το δάχτυλο του ποδιού τον
έπιανες τον άνθρωπο;

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Ο σκύλος στο πίσω κάθισμα ποια σχέση έχει με το σκύλο-δάσκαλο των παιδικών χρόνων;
Χάρηκα που σε γνώρισα (χάρη στον IonnKorr)

roundel είπε...

*jtv*
Τι καλά που την άφησες να εφαρμόσει τη μέθοδο του χταποδιού! Σου έχω πει ότι αυτό το παιδί το συμπαθώ;

Ε ναι αφού δε με άφηνε να εφαρμόσω τη μέθοδο χταπόδι!

*Υπάτι*
Καλώς μας ήρθες.
Λοιπόν τα δύο σκυλιά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Απλά μέσα στο αμάξι τη συγκεκριμένη στιγμή ακούγοντας τον σκύλο μου να ανασαίνει θυμήθηκα πως έμαθα να κολυμπώ.