Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Το μικρό και το μεγάλο...



Έχεις καταλάβει ότι τον τελευταίο καιρό έχω ένα μεγάλο θέμα με τη "βία", τη "βία" που ασκείτε δίπλα μου, πάνω μου, πάνω σου. Ξεκίνησα να μελετάω το θέμα της επιθετικότητας λίγο πιο συστηματικά και οι ανακαλύψεις μου ήταν αρκετές σχετικά με τις τάσεις του ανθρώπινου είδους. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

βία

Η χρησιμοποίηση σωματικής, υλικής, πνευματικής ή άλλης δύναμης, που αποβλέπει στην επιβολή της θέλησης ενός ατόμου ή ενός συστήματος.

ΕΤΥΜ.: Η λέξη προέρχεται από το ρ. βιάζω, που σημαίνει χρησιμοποιώ βία, δύναμη.(Παράγωγα: βίαιος, βιαστής, βιασύνη, βιασμός)
ΣΥΝΩΝ.: σωματική δύναμη, εξαναγκασμός, επιτακτική ανάγκη, καταπίεση, εκβιασμός, επιβολή.
ΑΝΤΙΘ.:πείθω, πειστικότητα, προαίρεση, εκλογή.

Οκ ας δούμε λίγο τώρα τι σημαίνει και η λέξη δύναμη που σχετίζεται άμεσα με την λέξη βία.

δύναμη

Σωματική ή πνευματική ικανότητα. Αντοχή, κύρος, εξουσία, δικαίωμα. Έμψυχο ή άψυχο πολεμικό υλικό.

ΕΤΥΜ.: Η λέξη δύναμη προέρχεται από το αρχικό ρ. δύναμαι, που σημαίνει έχω τη φυσική, πνευματική ή ψυχική ικανότητα να κάνω κάτι.
ΣΥΝΩΝ.: ψυχικό σθένος, ευψυχία, δυναμισμός, θέληση, θάρρος.
ΑΝΤΙΘ.: αδυναμία, αδράνεια, αναξιότητα, ανικανότητα.

Ας μιλήσουμε για την αλλαγή, για την μετατροπή και την αντικατάσταση. Νομίζω ότι ένα καλό σημείο για να ξεκινήσουμε είναι η προσωπική μας δύναμη. Πόση διαθέτουμε; Πως τη χρησιμοποιούμε; Κατά πόσο μπορεί να μετακινήσει και να ανατρέψει τις καταστάσεις τόσο προσωπικά όσο και συνολικά;

Κάθε τι που κάνουμε, κάθε τι που είμαστε στηρίζεται στη προσωπική μας δύναμη. Αν έχουμε αρκετή, τότε και μια μονάχα λέξη μπορεί να' ναι αρκετή για να αλλάξει το δρόμο της ζωής μας. Αν όμως δεν έχουμε αρκετή, και τα πιο υπέροχα κομμάτια σοφίας μπορεί να μας αποκαλυφθούν κι αυτή η αποκάλυψη να μη φέρει την παραμικρή αλλαγή.

Κάτσε ρε παιδάκι μου τι μας είπες τώρα και τι είναι η προσωπική δύναμη, πως την αποκτάς, πως μπορεί κανείς να την ενισχύσει. Και η πιο χαζή σκέψη: που πουλάνε τέτοιες; Κοινώς βαριέμαι να κουνήσω, βαριέμαι να αδειάσω και να αφήσω τον εαυτό μου να μου αποκαλύψει τα πιο βαθιά και πραγματικά του θέλω. Γιατί δεν έμαθα να το κάνω, γιατί ίσως δε μου χρειάστηκε κιόλας, γιατί έχω μάθει να χρησιμοποιώ τις δυνάμεις μου λάθος και να της καταναλώνω αποδυναμώνοντας με συνεχώς, γιατί βαρέθηκα να πολεμάω, γιατί αυτός ο αγώνας δεν έχει κανένα νόημα, γιατί, γιατί, γιατί, άπειρα γιατί και άλλα τόσα επειδή.

Άκου λοιπόν δεν υπάρχει πια χρόνος, μας τελείωσε, ούτε περιθώρια υπάρχουν και αυτά στένεψαν. Το καταλαβαίνεις και συ άσχετα αν μερικές φορές θέλεις απελπισμένα να νομίζεις ότι όλα θα κατακτηθούν εύκολα και αναίμακτα. Δυστυχώς και λυπάμαι που σε απογοητεύω, αυτό δε πρόκειται να συμβεί, όσο συνεχίζεις και συνεχίζω να αναλώνομαι και να αναλώνω, δηλαδή να ξοδεύω άσκοπα και να φθείρομαι, τόσο απροκάλυπτα θα συνεχίζουν να με πατάνε και να μη με υπολογίζουν. Ναι και στη τελική για να είμαι και λίγο κυνική, γιατί να μην το κάνουν, αφού τόσο καιρό τους αφήνεις, τους αφήνω, τους αφήνουμε. 

Ας αποφύγουμε λοιπόν τις κρίσεις πανικού και το μη αποδοτικό άγχος και ας δούμε λίγο πως θα μπορούσε να ξεκινήσει να αλλάζει όλο αυτό, μέσα μας, έξω μας, γύρω μας. Λέω λοιπόν οι επόμενες αναρτήσεις να έχουν θέμα τη προσωπική μας δύναμη και θα δούμε πως θα συνεχίσει και πως θα καταλήξει όλος αυτός ο συνειρμός. 

Υ.Γ. Ελπίζω να μη βαρεθείς : )
 

7 σχόλια:

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Μμμμ... Ενδιαφέρον ξεκίνημα!
Και η φωτογραφία να συμπληρώνει το κείμενο αντιστικτικά, βάζοντας και το μέγεθος στη συζήτηση.
Για να δούμε...

Unknown είπε...

Προσωπική δύναμη...
Δύσκολο πράγμα...
Αλλά όλα τα πράγματα είναι δύσκολα...πριν γίνουν εύκολα!
Πάω για κρασάκι τώρα....
Καλή αναζήτηση....

Let open red and green είπε...

Ναι...

Οι άνθρωποι ξέρουν δύο τρόπους αναζήτησης της δύναμης:

ο ένας, ψάχνοντας για τον αληθινό εαυτό. φέρνοντας διαρκώς τον εαυτό αντιμέτωπο με καταστάσεις που προκαλούν φόβο. αντιμετωπίζοντας την πρόκληση.

ο άλλος, προσπαθώντας διαρκώς να κλέψω μέρος της δύναμης του άλλου. ΕΓΩ που συγκρούονται με έπαθλο την ψευδο-ενδυνάμωση της επιβολής εγωισμού προς εγωισμό.

ο ένας τρόπος είναι δύσκολος αλλά αθροιστικός.
ο άλλος είναι ευκολότερος αλλά τα αποτελέσματά του είναι παροδικά και απαιτούν διαρκώς "αναγόμωση".

Η ζωή μας είναι η παλινδρόμηση της εμπειρίας ανάμεσα στο αληθινό ξεπέρασμα του φόβου και τις ψευδείς "ενδυναμώσεις" και "καταρρακώσεις" των εγωιστικών συγκρούσεων.

Τελικός στόχος η ανακάλυψη της αγάπης

Σήμερα έχασα το γάτο μου.
τώρα καταλαβαίνω πόσο σημαντικός ήταν για μένα

Raggedy Man είπε...

Ωραίο κείμενο... Τα περισσότερα αργότερα που θα επανέλθω... Πάω για δουλειά...

roundel είπε...

*Υπατία*
Χαίρομαι που σου άρεσε, ελπίζω να σου αρέσει και η συνέχεια!

*jtv*
Ναι κάπως έτσι σα βουνό
ξεκινάνε όλα!
Αλλά ξέρεις τώρα σαν βλαμμένο,
τρελαίνομαι για τα βουνά,
μ' αρέσουν γιατί εξερευνώντας τα
παίρνεις μπόνους τα ποτάμια που κρύβουν μέσα τους!

*Let open*
Για τα πρώτα δεν έχω να πω κάτι ξέρεις ότι έχω διαλέξει εδώ και χρόνια τον πρώτο τρόπο.
Δύσκολος αλλά εκπληκτικά μαγικός :)

Λυπάμαι για τον γάτο σου!
Είναι δύσκολη η απώλεια των σημαντικών...
Η γάτα μου γέννησε, μήπως θα ήθελες κουτσούνι?

Είδες τελικά όταν μια ζωή χάνεται μια άλλη ή πολλές στη δική μου περίπτωση γεννιούνται.

Να τον κοιτάς ψηλά και να του χαμογελάς καμιά φορά!

Φιλί.

*indiefuck*
Καλώς μας ήρθες :)
Θα περιμένω τη συνέχεια.
Να' σαι καλά...

Let open red and green είπε...

Αγαπημένη Roudel,

Έχω πολύ στεναχωρηθεί αυτές τις μέρες. Από χθές νιώθω πολύ καλύτερα:

Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο δίκιο έχεις για την ανακούφιση της αναγέννησης... Μέσα στη μαύρη μου πίκρα και ψάχνοντας για τον χαμένο Περεπέ μου, που μου είπαν πριν τρεις μέρες πως τον είδαν να αιμορραγεί από το στόμα, βρήκα στη διπλανή αυλή τη γάτα που τριγύριζε ο δικός μου ο αλητάκος εδώ και μήνες.

Γύρω της παιχνίδιζαν 4-5 νινάκια και ένα απ' αυτά... είναι στάνταρ παιδί του Περεπέ! Ολόκληρο πορτοκαλί και ίδιες γραμμώσεις στο μουτράκι τα πλευράκια και την ουρά. Φτυστό σου λέω...

Από τη στιγμή που βρήκα τον Περεπέ, μια χούφτα ζωάκι, μέσα στη μηχανή ενός αυτοκινήτου, Είχα πάρει την απόφαση να τον μεγαλώσω και να του δώσω όλα τα εφόδια για να βγει και να επιβιώσει. Αποφάσισα να του προσφέρω καθημερινή τροφή, στέγη και αγάπη, μα και να μη τον φυλακίσω ποτέ στην ασφάλεια του σπιτιού. Να τον αφήσω να ζήσει μια ζωή ελεύθερη μέσα στους φυσικούς και αφύσικους κινδύνους της γειτονιάς.

Τελικά ο φόβος μου, μη τον χτυπήσει κανα αμάξι, μη φάει καμιά φόλα, φαίνεται πως μοιραία επαληθεύτηκε, όπως γίνεται με τόσα και τόσα γατιά καθημερινά. Μα ο καιρός που έζησε κοντά μου και έξω στην ελευθερία ήταν όμορφος και ελεύθερος καιρός. Ο περεπέ αγαπήθηκε, χαιδεύτηκε, γουργούρισε, έπαιξε, αλήτεψε, ζευγάρωσε και πέθανε... Με ακέραια και όχι στειρωμένα τα φυσικά του ένστικτα, πήρε μια σύντομη (9 μηνών) αλλά πλήρη γεύση της ζωής και του θανάτου.

Θα τον θυμάμαι πάντα με αγάπη.

Τώρα προσφέρω την τροφή του στην αγαπητικιά του και τα γατάκια της. Δεν θα πάρω το νεογέννητο, φτυστό περεπεδάκι στο σπίτι, γιατί ο Άυγουστος πλησιάζει γοργά και γω θα φύγω για τον ήλιο και τη θάλασσα...

Καλό μας καλοκαίρι...

(ευχαριστώ για το χώρο... είχα ανάγκη να πω... είμαι σίγουρος πως με καταλαβαίνεις. να σαι καλά)

roundel είπε...

*Let open*
Πάντα θα υπάρχει χώρος
για σένα εδώ...