Θέλεις να παίξουμε?
Θα μπερδευτούμε σαν πολύχρωμες κορδέλες
που ανεμίζουν στο δροσερό αεράκι.
Έτσι να παρασυρθούμε χωρίς να σκεφτόμαστε, ανέμελα.
Θέλεις να παίξουμε?
Θα γελάμε σαν μικρά παιδιά που
τα κάνουν όλα για πρώτη φορά.
τα κάνουν όλα για πρώτη φορά.
Έτσι να εξερευνήσουμε τη φύση μας
χωρίς να φοβόμαστε, αληθινά.
χωρίς να φοβόμαστε, αληθινά.
Θέλεις να μπερδευτούμε?
Να παίξουμε ο ένας με τα χρώματα του άλλου.
Να φτιάξουμε τα δικά μας χρώματα.
Θέλεις να μη μιλάμε άλλο?
Οι σιωπές μας να φτιάξουν τις δικές τους μελωδίες.
Εκείνες που μόνο εμείς μπορούμε ν' ακούσουμε.
Θα είναι ωραίος ο κόσμος μας, μοναδικός.
Θέλεις?
6 σχόλια:
Το κακό μ'εμάς είναι οτι,
όταν δούμε μια μικρή εστία φωτιάς,
αντί να επέμβουμε να τη σβήσουμε,
την αφήνουμε και παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Είτε γιατί δεν μπορούμε,
είτε γιατί δεν θέλουμε.
Και αν μεγαλώσει,τότε θα κάψει και εμάς.
Μόνο τα μικρά παιδάκια δεν αντιλαμβάνονται αυτή τη φωτιά και ο κόσμος τους είναι ΤΕΛΕΙΟΣ,όπως περιγράφεις...
Και ρωτάω τα εξής:
Μήπως ξεχάσαμε την ανεμελιά μας
και ζητάμε όλα αυτά τα φανταστικά;
Θα θέλαμε όντως να ζήσουμε σ'έναν τέτοιο κόσμο;
Εγώ πάντως θα ψηφίσω...
Κόλαση - Παράδεισος Χ
Σίγουρα δεν θα ήθελα να ζήσω σε ένα τέτοια κόσμο γιατί τελικά θα ζούσα το μεγαλύτερο ψέμα. Μερικές φορές είμαι αρκετά αφελής και ονειροπόλα, είναι η άμυνα μου για να αντέξω όλο το υπόλοιπο που μερικές περιόδους όπως αυτή μου πέφτει πολύ.
Όμως όποτε το έζησα αυτό το παραμύθι ήταν πανέμορφα και ένιωσα ξανά σαν μικρό παιδί....
Καλό σου βράδυ καλέ μου jtv!
fovero layout
;-p
thanks wrong guy χαίρομαι που σου αρέσει...και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που έκανες μια βόλτα από δω...:)
Fractum fangere
:))
welcome to blogging :)
*CsLaKoNaS*
thank you :)
Καλώς σας βρήκα...
Δημοσίευση σχολίου