Για τη Λένα...

...που από εχθές τα λόγια της γυρνάνε μέσα στο κεφάλι μου!

 Η πρώτη φορά που άκουσα τη Λένα νομίζω ήταν το 86 χα ναι γελάτε; Ήμουν τότε 3 χρονών σκατό, μεγάλωσα με τα τραγούδια της Λιλιπούπολης φτιάχνοντας εκατομμύρια εικόνες στο κεφάλι μου για την Κυριακή και τον Κυριάκο, για το μικρό και το μεγάλο και τη κολυμβήτρια κινέζα. Εικόνες που με σημάδεψαν σα παιδί. Νομίζω ότι ακούγοντας τη Λιλιπούπολη ήταν από τις πρώτες φορές που φαντάστηκα συνειδητά, που έπαιξα με τις εικόνες στο μυαλό μου αναπαριστώντας τις ιστορίες που άκουγα. Αργότερα λίγο μετά την εφηβεία μου, ραντεβού κάθε Σάββατο πρωί στο δεύτερο πρόγραμμα στο κρεββάτι της μαμάς και του μπαμπά μαζί με τον κολλητό μου να ακούμε τη Λιλιπούπολη στο ράδιο. Συγκινητικές στιγμές εκείνες τις θυμάμαι και μου φέρνουν στο μυαλό ένα άρωμα από γιασεμί. 

  

Ρόζα Ροζαλία!

  

Το μικρό και το μεγάλο!

 

 

Αου Βαου Κου Κου Βαου!

 

   Ψάχνοντας κάπου ανάμεσα στις χαμένες εφηβικές μου σκέψεις και τα μπερδεμένα συναισθήματα ανακάλυψα την ηλεκτρονική πλευρά της Λένας, την ασυνάρτητη για τους πολλούς πλευρά. Άκουγα τα κομμάτια της προσεκτικά, ευλαβικά λες και ήταν μαθήματα ζωής. Θυμάμαι με εκείνο το Μάρκο πόσο κλάμα είχα ρίξει, με την ατάκα να πάθουν καρκίνο τα χέρια που τον δηλητηρίασαν κοβόμουν στα δύο.

  

  Ο Μάρκος!

 Σκέψεις πολλές κάθε τραγούδι και μια ιστορία, ένα διαφορετικό συναίσθημα, λέξεις μπερδεμένες να βγάζουν τόσο καθαρά το νόημα μέσα στο μυαλό μου. Υπερανάλυση των στοίχων και της μουσικής με τον φίλο μου τον Νώντα. Είχαμε το τραγούδι της εβδομάδας, με εκείνη τη κόκκινη καρφίτσα δε πόσο είχαμε σπάσει το κεφάλι μας. 

 

Τι νέα ψιψίνα;

  
  Ναι μπορώ να πω με σιγουριά ότι τη Λένα μπορώ να την κατανοήσω πλήρως, ότι τη θαυμάζω απόλυτα. Έχει μιλήσει μέσα στο κεφάλι μου εκατομμύρια φορές, εκατομμύρια στιγμές, με διάφορους τρόπους δημιουργώντας συναισθήματα και προβληματισμούς. αντιθέσεις και συνθέσεις. Σίγουρα την έχω μέσα στη καρδιά μου σαν μια παρουσία αληθινή που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο μεγάλωμα μου.    Για σένα μοναδική Λένα.....

Moving house!

 

Υ.Γ. Σήμερα λέω να βγάλω τα πινέλα μου!