Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Μακριά κοντά...




Όλα εκείνα που κρατάς μυστικά
αυτά που κράτησες μέσα σου σφιχτά
αυτά που σε πονούν μα σε ορίζουν
αυτά που μέσα από τα δόντια σου προβάλλουν φωναχτά
αυτά που είπες όταν δε μίλαγες
και εκείνες τις σιωπές που σχημάτιζε η φωνή σου
αυτά που κατάλαβα μετά
αυτά που δεν άντεξες μετά
αυτά που τώρα σε κουράζουν
αυτά που νόμιζα ότι ήταν.
Για τότε που πλησίασες
και τότε που φοβήθηκες
για όταν μπορούσες
για το τώρα που δε ξέρω
και το πριν του ποτέ.
Για τα ναι και τα αλλά σου
για τα όχι και τα μη σου
για τα πάμε και τα φύγε σου
για τις στάσεις και τις αποστάσεις σου
για το αν και το μπορεί σου.
 Για όλα εκείνα που με κάνουν να αναρωτιέμαι
πως κοίταζες όταν ήσουν παιδί...

 
 υ.γ.1 διακριτικά αφιερωμένο στον πατέρα μου...
υ.γ.2 η φώτο τραβηγμένη στο Πήλιο.

20 σχόλια:

fish eye είπε...

oπωσδηποτε καποιος σημαντικος λογος θα υπηρχε για ολα του..

σκεψου και το πως μεγαλωσαν αυτοι οι ανθρωποι, οι δικοι μας ανθρωποι, οι ανασες μας..

και το πως σιγα σιγα ωριμασαν.. παντα κανοντας λαθη.. αλλα με αγαπη.. πολυ πολυ αγαπη..

tovenito είπε...

σαν ένα μαζί και χώρια.
σαν το κοντά να είναι τόσο μακρυά που δεν μπορείς ή δεν τολμάς να το αγγίξεις

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Έχω την αμυδρή υποψία ότι κοίταζε με το ίδιο ερωτηματικό, ανήσυχο, διερευνητικό βλέμμα που τον κοιτάς εσύ τώρα.
Πολύ κοντά, κι ας φαίνεται μακριά!
Εξαιρετικό κείμενο!

Σταλαγματιά είπε...

Καμιά απόσταση δεν χωρά ανάμεσα σε έναν πατέρα και την κόρη του, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!!

Υπέροχα λόγια και υπέροχη φωτογραφία

Δραπέτης είπε...

Χαίρομαι που γράφεις έτσι για τον πατέρα σου!

Καλησπέρα! :)

Unknown είπε...

Με συγκίνησες βρε roundel.

Μακάρι όλα τα κορίτσια να
σκέφτονται έτσι για τους
μπαμπάδες τους...γιατί έτσι
αισθάνονται αυτοί γι'αυτά.

Μακάρι όλοι οι μπαμπάδες να
αναθεωρήσουν και να αποδεχτούν
ρόλους που αρνιόταν πριν......

Αγάπες!!!

roundel είπε...

*❤*
Σίγουρα όλα του εξηγούνται με κάποιο τρόπο...
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που όλοι έχουμε αισθανθεί, ο τρόπος που το εκφράζουμε αλλάζει...

roundel είπε...

*tovenito*
μερικές φορές κοντά άλλες πάλι χιλιόμετρα μακριά...κάπως έτσι δεν είναι οι σχέσεις όμως;

roundel είπε...

*Υπατία*
Λες ε;
Αυτό δίνει μια άλλη διάσταση του κοντά...μ'αρέσει:)
Σ'ευχαριστώ!

roundel είπε...

*Σταλαγματιά*
Καλή μου Σταλαγματιά αναλόγως πως έχεις μάθει το κοντά ή το μακριά...και
πως συνδέεις τις πράξεις με τα συναισθήματα...δεν είναι όλοι καλοί σε αυτό!

Χαίρομαι που σε βλέπω μετά από καιρό εδώ:)

roundel είπε...

*Δραπέτης*
Χαίρομαι που χαίρεσαι καλύτερε μου εαυτέ!

roundel είπε...

*jtv*
Χμ καλό είναι το ότι σε συγκίνησα μάλλον, αν και ξέρω ότι σε αυτό το θέμα είσαι ιδιαίτερα ευσυγκίνητος αν κρίνω από την αδυναμία που έχεις στη μικρή!

Δε ξέρω αν έχω αποδεχτεί πλήρως τον πατέρα μου αλλά είμαι σίγουρη ότι είμαι σε καλό δρόμο:)

Ανώνυμος είπε...

Η ιδανική απόσταση για μία ιδανική σχέση... όταν πρέπει κοντά... όταν χρειάζεται διακριτικά μακρυά...

roundel είπε...

*Oδοιπόρος*
Πολύ ιδανικό μου ακούγεται όλο αυτό...δε ξέρω ίσως να είναι φτιαγμένο με ιδανικά σίγουρα είναι:)

Velvet είπε...

Γιατί ναναι τόσο δύσκολο
να αφεθούμε
Κι εγώ δεν τα καταφέρνω
σ΄ αυτά
Όλο σκεφτομαι
Έχω καιρό…

Όμορφα συναισθήματα
γεννούν οι σκέψεις σου

Καλημέρα Ρουντελ

roundel είπε...

*Velvet*
Ωραία είναι να σκέφτεσαι!
Ωραία είναι να αφήνεσαι!
Καλημέρα βελβετ!

Let open red and green είπε...

Όμορφα ψηλαφίζεις τη σχέση σου με τον πατέρα... και το τελικό ερώτημα είναι μια βαθιά συνειδητοποίηση...

Κάποτε σ' ένα όνειρο πετούσα ψηλά πάνω απ' το δρόμο του πατρικού μου σπιτιού στο Γαλάτσι. Από κάτω ο πατέρας μου φώναζε να προσγειωθώ γιατί αυτό που έκανα ήταν επικίνδυνο. Του απαντούσα ότι είναι υπέροχο να πετάς και να μην ανησυχεί γιατί όλα είναι καλά..

Ξαφνικά βρεθήκαμε μπροστά σ' έναν καθρέφτη οι δυο μας. Ο πατέρας μου ήταν τώρα ένα παιδί 12 χρονών με λυπημένο προσωπάκι. Φαινόταν απορημένος σα να μην καταλάβαινε τι έχει συμβεί..

Τον αγκάλιασα απαλά στους ώμους και του μίλησα με ειλικρινή αγάπη, σα να ήμουν εγώ ο πατέρας του.. Του είπα ότι είναι πάλι παιδί.. ότι δεν είναι καλό συνέχεια να ανησυχεί για κάτι και να προσπαθεί να ελέγξει τα πάντα.. ότι οι άνθρωποι έρχονται ξανά και ξανά στη ζωή εναλλάσσοντας διαρκώς σχέσεις και ρόλους.. ότι η αυτό που λέμε εμπειρία αποκτάται στη διάρκεια μιας ζωής, αλλά η βαθύτερη γνώση και οι κλίσεις του καθενός είναι αποτέλεσμα μιας αδιάλειπτης πορείας στα μονοπάτια της αιωνιότητας...

Κλάψαμε μαζί και αγκαλιαστήκαμε σα δυο παλιοί συνοδοιπόροι...

Ήταν ένα απίστευτα λυτρωτικό όνειρο...

Σε φιλώ γλυκιά μου Μυρτιά

streetfox είπε...

υπάρχουν διαστήματα που δεν μετριούνται τελικά...πολυ όμορφα λόγια roundel
τυχερός ο πατέρας σου

Let open
τι όνειρο μοιράστηκες... (!!!)

roundel είπε...

*let open*
Tο όνειρο ήταν φοβερό και απελευθερωτικό θα έλεγα!
Είδες μερικές φορές το υποσυνείδητο με τα όνειρα λειτουργεί απίστευτα διορθωτικά!
φιλί μεγάλο:)

roundel είπε...

*streetfox*
όχι αυτά τα διαστήματα δε μετριούνται γιατί μικραίνουν και κοντένουν στο δευτερόλεπτο...
είδες θάρρος ο φίλος μας;
μια χαρά!