Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

~4. Διαφορές...





 Σταύρος Λάντσιας~Το βαλς των ματιών



  Το ηφαίστειο μετέτρεπε τις καρδιές μας σε καυτή λάβα και το μυαλό μας σε ενεργό κρατήρα. Ο έρωτας χυνόταν μέσα στα στενά σοκάκια της χώρας, μας μεθούσε αδιάκοπα, άφηνε τα σημάδια του σε όλα τα μέρη του νησιού. Με την ίδια ζάλη ξυπνούσαμε και κοιμόμασταν, λες και ο χρόνος είχε αλλάξει μορφή. Εξερευνούσαμε επικίνδυνα, ανακαλύπταμε ακίνδυνα. Βρισκόμασταν και χανόμασταν, ήμασταν μαζί και χώρια, παντού και πουθενά, τα είχαμε όλα και τίποτα. Είχαμε δύναμη να μετακινούμε τα πιο σκληρά σημεία μας, τα βγάζαμε, τα πλάθαμε ξανά, τα σκίζαμε, τα πονούσαμε, τα αγαπούσαμε ξανά. Κάναμε ένα συνδυασμό με τον αριθμό τέσσερα που δεν τολμώ να του δώσω όνομα.

  Οι αντιπαραθέσεις, μας χώριζαν στα δύο, ο Νώντας και γω σαν πιο επαναστατικά πλάσματα, υπερασπιζόμασταν με πάθος τις αξίες και τις σκέψεις μας, δύσκολα τις ξεπουλούσαμε στο σωρό, η Εύα και ο Άγγελος λάτρεις των υλικών απολαύσεων, ακολουθούσαν τη μεγάλη σειρά για τα γυναικεία και τα αντρικά πρότυπα. Αυτό μας εκνεύριζε αφάνταστα, εμείς δε θέλαμε πρότυπα, αυτά πολεμούσαμε να σπάσουμε, δε θέλαμε κουτιά τετράγωνα και ταμπέλες φωτεινές πάνω και μέσα στα κεφάλια μας. Πιστεύαμε στη διαφορετικότητα της κάθε μονάδας αλλά και του κάθε συνόλου, στην ελευθερία να μπορούμε κάθε στιγμή να εκφράζουμε αυτό που είμαστε χωρίς να φοβόμαστε για τον αν αυτό συμβαδίζει με τα δεδομένα των πολλών. 

  
   Μερικές φορές συμβιβάζαμε τη διαφορετικότητα, με φτηνά πολύχρωμα μανό και χαζά ψωνίστικα αντρικά περιοδικά από το ψιλικατζίδικο της ηλικιωμένης, τους αφήναμε να εκτονώσουν τις ρηχές τους τάσεις και μεις αφηνόμασταν στη πολυπλοκότητα των τετράγωνων του πολύχρωμου κύβου. Αυτό το παιχνίδι μας χαρίστηκε για κάποιο λόγο, μου έλεγε ο Νώντας, μην είσαι ηλίθιος σχεδόν το έκλεψα από τον γιο της ψιλικατζούς του απαντούσα. Λύναμε τη μια πλευρά και μας χάλαγε η άλλη, εκνευριζόμασταν, το πετάγαμε αλλά τα μάτια και το μυαλό μας συνέχιζαν να είναι σε αυτό για αρκετή ώρα μετά. Τελικά καταλήγαμε ότι το να ομαδοποιούμε τα χρώματα βάζοντας τα σε πλαίσια δε μας πήγαινε και το παρατούσαμε, μέχρι την επόμενη κρίση γκρίνιας. 

  Με τον Νώντα ήμασταν χρόνια φίλοι, μαζί σε κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια, μαζί στα παιδιάστικα αστεία στο λύκειο, στα διαβάσματα για τις πανελλήνιες. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που δε χρειαζόταν να μιλήσω για να καταλάβουν τι έχω. Φίλος με σφραγίδα και υπογραφή. Κατά κάποιο τρόπο ήταν σαν να είχαμε πλάσει ο ένας τον άλλον. Αρκετές φορές με έκραζε για πράγματα που δεν του άρεσαν, αρκετές φορές ξενέρωνα με τις επιπόλαιες και εκκεντρικές του τάσεις. Αγαπιόμασταν πολύ...


συνεχίζεται...  

υ.γ. καλό ΣΚ σε όλους :)

10 σχόλια:

Unknown είπε...

Πάει ο έρωτας;;;
Άρχισε η γκρίνια;;;
Εγώ πάντως ψηφίζω Νώντα...
και περιμένω τη συνέχεια,
έστω και με διακοπές...
Διακοπές για ολιγοήμερες διαφημίσεις..
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα!!!

~reflection~ είπε...

........ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ........


Τα φιλιά μου..... ομοιότητες των αντιθέσεών μας......

Velvet είπε...

Αποψε διαβασα και τις δυο συνεχειες
Μ αρεσουν οι ιστοριες αγαπης
Ιδιαιτερα οταν εχουν χαππυ-εντ
Κρατησε λιγο περισσοτερο τις στιγμες, οταν θα αγαπιεστε...
Καλη Κυριακη ρουντελ

ποιώ - ελένη είπε...

περιμένω την συνέχεια!!
πολύ όμορφο

roundel είπε...

*jtv*
Αυτό είναι το θέμα ότι παρόλες τις διαφορές μας ο έρωτας εκεί ήταν!
Αλλά ναι η γκρίνια γκρίνια φίλε μου!

καλημέρες

roundel είπε...

*~k.a.k.i.a-p.~*

Θα ήταν πιο ταιριαστός τίτλος, απλά τότε οι αντιθέσεις γίνονταν διαφορές!

Καλημέρα στις ομοιότητες των αντιθέσεων:)

roundel είπε...

*Velvet*

Έχει ακόμα δύο πιο πίσω...
Θα προσπαθήσω να μεταδώσω λίγο παραπάνω έρωτα!
Την καλημέρα μου

roundel είπε...

*ποιώ-ελένη*

Σευχαριστώ!
Ετοιμάζεται...
Καλημέρες πολλές και ηλιόλουστες:)

Let open red and green είπε...

Έχεις αδιαμφισβήτητα αφηγηματικό ταλέντο. Με κρατάς σε αναμονή...

roundel είπε...

*Let open red and green*

Κοκκίνισα!
Σευχαριστώ:)