Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Και η φωνή είπε...





Εύκολα σε πουλάω και σε αγοράζω την επόμενη στιγμή, γιατί απλά έχω τα φράγκα που εσύ δεν έχεις...

Εύκολα σε σκοτώνω και σε γεννάω γιατί απλά έχω τη μήτρα, το αιώνιο καλούπι που αδίσταχτα σε διαμορφώνει...

Εύκολα εισέρχομαι στον εγκέφαλο σου ταΐζοντας τον με σκουπίδια εφήμερα για να τον διοικώ...

Εύκολα σε κάνω να σέρνεσαι στα πόδια μου εκλιπαρόντας για λίγο ακόμη εξευτελισμό γιατί απλά χρόνια τώρα σε ποτίζω με φόβο...

Εύκολα σε αφήνω να νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο της μηδαμινής σου ζωής γιατί έχω αποφασίσει ότι η δική μου είναι πάνω απ' όλες...

Εύκολα σκοτώνω τη προσωπικότητα σου στο βωμό της ανταγωνιστικότητας που έστισα για σένα...

Εύκολα πνίγω τα λιγοστά σου όνειρα, στο κορεσμό της ανάγκης σου για υλικότητα...

Εύκολα σε αφήνω να διαμαρτύρεσαι, να εκτονώνεις τον θυμό σου, ρουφώντας και το τελευταίο ίχνος της δύναμης σου, ποτίζοντας σε, με περισσότερο φόβο...

Εύκολα σε σπρώχνω ενάντια στο συνάνθρωπο σου, εύκολα τον σκοτώνεις ικανοποιώντας τον φόβο μήπως σου πάρει αυτά που χρόνια τώρα σου λέω ότι δε σου ανήκουν...  

Εύκολα σε ξεζουμίζω με φόρους, και εσύ αβίαστα πληρώνεις τα καπρίτσια μου...

Μέχρι και τη φωτιά που έχεις μέσα σου εύκολα τη σβήνω, σε πετάω στη θάλασσα, να τρέφεσαι από τη δημιουργική μου αποχέτευση...

Εύκολα στα πήρα όλα αφήνοντας σε να νομίζεις ότι έχεις ακόμα να μου δώσεις για να σώσεις τον εαυτό σου...

Όμως και συ ρε φίλε εύκολα παραδίνεσαι και γω έχω μάθει να τρέφομαι από την ευκολία σου.

Εύκολα γίνεσαι πιστό αντίγραφο μου, ξεπουλάς τον εαυτό σου για λίγο ακόμα και γω έχω μάθει να τρέφομαι από την ανάγκη που σου δημιούργησα.

Όσο εύκολα θα σε δίνεις τόσο εύκολα θα σε έχω και θα λες και ευχαριστώ...

Ποιος έχει δίκιο; Βρες το εσύ...σε αφήνω!


 Λεωνίδας Μπαλάφας ~ Ανοιξιάτικη μέρα



υ.γ. το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την ανάρτηση του Nisok

Και καλή μας εβδομάδα!

11 σχόλια:

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

-Ορκίζεσαι?
-Ορκίζομαι.
-Να ακουστεί ο όρκος.
-Ορκίζομαι όσο ζω να ξυπνώ το μικρόβιο μεσα στα παιδιά. Μονο αυτό.... Για να μην είναι εύκολη λεία στο στόμα των αχόρταγων. Δεν θα το καταφέρνω παντα.... Ξέρω... μα θα προσπαθω παντα. Ορκίζομαι....
-Εισακούστηκες.



{φιλιά.........
άγριο κείμενο... ενεργοποίησες το μικρόβιο μεσα μου...}

annanas είπε...

Δυναμικό γράψιμο! :)
Και πόσο δίκιο έχεις σε όλα...

(τι θα γίνει επιτέλους με τις μουσικές σου; :)) )

Wicca είπε...

Ένιωσα να χάνω τις μαγικές μου ικανότητες. Συμφωνώ με όλα αυτά. Πιστεύεις ότι μπορούν να μας κλέψουν και το όνειρο;

Ανώνυμος είπε...

:)
Εγώ προτείνω την οργή. Να πάνε τα πράγματα στα όρια γιατί μόνο τότε θα ανοίξει ο κόσμος τα μάτια του.

Εσύ τι προτείνεις, τις εκατοντάδες μικρές είτε μεγάλες μάχες μπορεί ο καθένας προσωπικά να νικήσει είτε να χάσει?

Ακόμα και άμα συνέχεια νικάς σε αυτές τις αντιπαραθέσεις, και πάλι η μεγάλη εικόνα μετατοπίζεται εναντίον σου.

roundel είπε...

*~k.p.~*
Μακάρι να ορκίζονταν όλοι να μην δίνουν τα παιδιά σαν εύκολη λεία, τότε θα μεγάλωναν με άλλες αξίες και θα μπορούσαν να φέρουν την αλλαγή...

φιλιά εμπύρετα!

roundel είπε...

*annanas*
Ούτε και γω ξέρω τι θα γίνει με τις μουσικές μου φρουτάκι!
Μάλλον για Πέμπτη με κόβω...
Θα σε ενημερώσω:)
φιλί δυναμικό

roundel είπε...

*Γουΐκα*
Δεν μας το κλέβουν, μας το στερούν με την κοροϊδία τους! Και τι να ονειρευτείς πια όταν δε μπορείς να πιστέψεις πουθενά; αυτό είναι το σκεπτικό πολλών νέων παιδιών!
Η γνώση υπάρχει άπλετη και δε ξέρουμε τι να την κάνουμε σε αυτόν τον κορεσμένο κοσμο που ζούμε.

roundel είπε...

*themadinme*
Η αλλαγή δεν έρχεται από τη μια μέρα στην άλλη και σίγουρα δε θα τη φέρει η γενιά η δική μας ή των παιδιών μας...

Όπότε το μόνο που πιστεύω πως έχουμε να κάνουμε είναι να προετοιμάσουμε όσο μπορούμε το έδαφος για εκείνους που θα έρθουν, για εκείνους που θα μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο απ'ότι κάναμε εμείς ή οι γονείς μας.

Η οργή σου θολώνει το μυαλό σε κάνει να μη μπορείς να σκεφτείς καθαρά, φέρνει βία και η βία προκαλεί ακόμα περισσότερη βία.
Και η βία πάντα ξεσπάει πάνω στους πιο αδύναμους!

Ανώνυμος είπε...

Αν δεν θέλω ούτε πουλιέμαι, ούτε αγοράζομαι. Και δεν θέλω με τίποτα...

Καθόλου εύκολα δεν σκοτώνομαι. Δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα εμείς...

Τον εγκέφαλό μου μπορώ να τον ανοίγω μόνο εκεί που γουστάρω να τον ανοίξω. Την τροφή τού εγκεφάλου του την επιλέγει ο καθένας μόνος του. Εδώ μαθαίνω τον σκύλο μου να μη δέχεται τροφή από ξένους...

Ομοίως με το παραπάνω. Όποιος φοβάται να πάρει σκύλο. Κανείς δεν μπορεί να με κάνει να συρθώ στα πόδια του εκλιπαρώντας αν δεν έχω στο αίμα μου τον εξευτελισμό...

Όταν αποφασίσω να έχω τον έλεγχο της ζωής μου στα χέρια μου δεν με απασχολεί ποιος ανεγκέφαλος πιστεύει ότι η δικιά του ζωή έχει μεγαλύτερη αξία… Αν επιμείνει να το ισχυρίζεται τον πετάω στον Καιάδα δίχως τύψεις...

Σε καμιά ανταγωνιστικότητα δεν επιτρέπω να αλλοτριώσει την προσωπικότητά μου. Πόσο μάλλον να την σκοτώσει. Δεν χρειάζεται να οπλοφορώ για να την υπερασπιστώ. Έχω τα δόντια μου...

Τα όνειρά μου ξέρω να τα φυλάω σε ασφαλές μέρος, δεν κινδυνεύουν από πνιγμό. Το αμυντικό μου όπλο στην υλικότητα είναι η εγκράτεια και η ορθή σκέψη...

Είμαι ψαγμένος πολίτης. Δεν διαμαρτύρομαι άσκοπα. Δεν έχει νόημα άλλωστε. Δεν διοχετεύω τη δύναμή μου σε ανούσιες δραστηριότητες. Δρω ήρεμα και αποφασιστικά, ποτέ κάτω από το καθεστώς τής οργής και επιλέγω στόχους που θα προκαλέσουν ρήγματα στον αντίπαλο. Στόχους που δεν περίμενε ότι θα τολμήσω να πλήξω. Έτσι του δείχνω ότι δεν τον φοβάμαι και δεν θα ξανατολμήσει να επιχειρήσει να με τρομοκρατήσει. Θα με φοβάται εκείνος και θα με σέβεται...

Για να με σπρώξει κάποιος ενάντια στον συνάνθρωπό μου πρέπει να έχω μια στάλα αίμα στην άκρη των ματιών μου. Όσο έχω δάκρυα δεν θα το κάνει ποτέ...

Φόρους ναι, μπορεί να μου βάλει και να με ξεζουμίσει. Αλλά αν ανακαλύψω ότι είναι άδικοι και καταχρηστικοί δεν τους αποδέχομαι. Υπάρχουν και τα φορολογικά δικαστήρια. Αν δεν μπορώ να το κάνω θα κλέψω κι εγώ την εφορία...

Κανείς δεν μπορεί να μου σβήσει τη φωτιά. Κανείς δεν μπορεί να με πετάξει στη θάλασσα. Τις αποχετεύσεις τους μπορώ να τις βουλώσω με το τσιμέντο τής ψυχής μου και να τους αναγκάσω να πεθάνουν όλοι από τις αναθυμιάσεις μέσα στα μπουντρούμια τους...

Τίποτα δεν μπορεί να μου πάρει κανείς αν εγώ έχω αποφασίσει να μη τον αφήσω. Κι αν φυσικά δεν γουστάρω να σωθώ από κανέναν...

Δεν παραδίνομαι ποτέ και δεν έχω μάθει να τρέφομαι από την ευκολία μου. Αγαπάω το δύσκολο περισσότερο κι από τον εαυτό μου...

Δεν θα γίνω ποτέ σαν τα μούτρα σου. Αν νομίζεις ότι ξεπουλάω το παραμικρό έλα τώρα να το πάρεις και θα χαρείς πολύ με αυτά που φυλάω για να σε θρέψω...

Όσο εύκολα νομίζεις ότι μπορείς να με πάρεις, τόσο κορόιδο θα πιάνεσαι και θα μου ζητάς συγγνώμη παρακαλώντας με να σε αφήσω εγώ...

Πάντως όχι αυτός :-)

roundel είπε...

*Bd*
Σου βγάζω το καπέλο φίλε μου, άξιος και πάλι άξιος!
Άξιος για τις αξίες σου...
για τη δύναμη και την αποφασιστηκότητα σου...
για το θάρρος και την αλήθεια σου, για την υπεράσπιση του είναι σου, για τον σκύλο σου για όλα σου!

Νομίζω ότι η φωνή μετά από αυτό το σχόλιο τρέχει να κρυφτεί!

Νομίζω ότι την ανοιξιάτικη μέρα θα τη περάσω μαζί σου:)