Day in, day out...

 

Gramatik ~ Dungeon Sound

   Μετά από μέρες πρόσεξα τον καιρό, συννεφιά έχει//Κάπου ανάμεσα από τα άσπρα σύννεφα βλέπω ένα καταγάλανο χρώμα, πανέμορφο είναι//Θέλω να κάνω βόλτα στη θάλασσα, από τις λίγες φορές που εύχομαι να ήταν καλοκαίρι, από τις λίγες φορές που έχω ανάγκη μια βουτιά//Η καρυδιά έριξε όλα της τα φύλλα, το ίδιο και η ροδιά//Γυμνά κλαδιά στην αυλή μου το ίδιο και στη καρδιά μου//Το pc μου πάλι έχει πρόβλημα, αύριο θα έρθει ο γιατρός, τώρα είμαι με ένα notebook, χάλια//Οι τελευταίες βδομάδες κύλησαν με ρυθμούς DnB, δεν αντέχω άλλες εντάσεις//Έπιασα πάλι τον γάτο μου να τρώει περιστέρια, αηδιαστικό σκηνικό, έχει γίνει χοντρός, δεν τον ξανά χάιδεψα//Η μανταρινιά στον κήπο έχει κάνει κάτι πορτοκαλί μανταρίνια, όχι δε τρώγονται, αλλά μ' αρέσει να τα βλέπω//Μάλλον θα βρέξει//Αποφάσισα να παίζω κάθε τρίτη μουσική μέχρι να βαρεθώ//Δε θα σου ξαναμιλήσω για τα συναισθήματα μου, μπορούμε να μιλάμε για τον καιρό, έτσι κάνουν οι πολιτισμένοι άνθρωποι που ερωτεύτηκαν με τόσο πάθος//Εχθές είδα την ταινία "Η θάλασσα μέσα μου", τελικά η ζωή είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση, φανταστική ταινία//Σήμερα ίσως πάω σινεμά//Ο σκύλος έχει καταλάβει ότι δεν είμαι καλά και όλη την ώρα είναι δίπλα μου//Η γιαγιά ξεκίνησε χημειοθεραπεία, κουρεύτηκε, δείχνει καλύτερα ή έτσι θέλω να τη βλέπω//Προχθές έξω από μια καφετέρια κοντά στο ΤΕΙ βρήκα ένα κουτάβι δεμένο, παίξαμε λίγο, μετά άρχισε να δαγκώνει ότι ύφασμα προεξείχε από τα ρούχα μου, του τσίμπαγα τη μύτη και εκνευριζόταν, μετά πήδαγε πάνω στα πόδια μου και μου έγλειφε τη μούρη, θα ήθελα να έχω ένα κουτάβι, αλλά δε γίνεται//Μετά περπάτησα στο πάρκο, φοιτητές γύρω μου, ένα κορίτσι και ένα αγόρι καθισμένοι σε ένα παγκάκι κοίταζε ο ένας τον άλλον με μάτια βουτηγμένα σε σιρόπι φράουλα, ένας κύριος γύρω στα 60 είχε βγάλει το εγγονάκι του βόλτα, το κυνήγαγε από πίσω, που και που έσκαγε κλεφτά χαμόγελα, ένας καταϊδρωμένος άντρας έτρεχε κινητοποιώντας τους μύες του, διώχνοντας την ένταση της υλικής του ύπαρξης, μια παρέα προσπαθούσε να μετρήσει ένα τεράστιο βράχο, ο ένας κοίταζε μέσα από το gps, ένας άλλος κρατούσε το κατάφωτο και μια κοπέλα σχεδίαζε ένα σκαρίφημα με τα στοιχεία, φαίνονταν να το διασκεδάζουν, θυμήθηκα τις φορές που μετρούσα ταράτσες και οικοδομικά τετράγωνα, πλάκα είχε αλλά πολύ κούραση, μπήκα μέσα στο κεντρικό κτίριο, σε τραπεζάκια κάθονταν σπουδαστές, με ανοιχτές σημειώσεις, με λάπτοπ, με φραπέ και ατελείωτη φλυαρία, άνοιξα τη πόρτα της βιβλιοθήκης, ένα αγόρι με κινητικά προβλήματα με εξυπηρέτησε, ήταν πολύ ευγενικός, βρήκα τα βιβλία που έψαχνα, τα άνοιξα, άρχισα να διαβάζω με μανία, χάθηκα μέσα τους, έτσι όπως χανόμουν μέσα σου, ξεχάστηκα στις λέξεις τους, έμαθα από το νόημα τους//Έχω αποφασίσει να κάνω αλλαγές στη ζωή μου, μακάρι να γίνουν αυτά που θέλω να κάνω, το μέσα μου λέει ότι πρέπει να προχωρήσω, το ίδιο λέω και γω//Η τελευταία γουλιά από τον καφέ ήταν μαζί με κατακάθι, έτσι είναι οι τελευταίες γουλιές εαν δεν έχει προλάβει ο καφές να κάτσει//Στον ύπνο μου είδα κάτι τεράστιους καταρράχτες που το νερό τους έπεφτε ορμητικά πάνω στη πόλη σχηματίζοντας κρυστάλλους, έκανα αναστροφή με το αμάξι και γύρισα στο βουνό, ίσως τελικά όλα εκεί να καταλήγουν//Συννέφιασε επικίνδυνα τώρα, μάλλον η βροχή πλησιάζει, αστην να ξεσπάσει όπως εχθές το βράδυ θα είναι ήρεμη μετά//

υ.γ. η φωτογραφία δική μου, ότι δε βλέπω

μπορώ να το φαντάζομαι, τουλάχιστον...