Ο Φόβος
που ταΐζει τις άμυνες μου
Η Ανασφάλεια
που σαν μικρό παιδί
ζητάει να ικανοποιήσω
όλα της τα καπρίτσια
Η Ενοχή
που καταπίνει αδίσταχτα
τα σωθικά μου
Η Απόρριψη
που δημιουργεί έναν κόμπο
στον λαιμό μου
Η Απώλεια
που αφήνει θέσεις
αδειανές
Ο Θυμός
που βρυχάται σαν τέρας
λυσσασμένο
Είναι...
Ο ίδιος Φόβος
που με προστατεύει
να ανοίξω πριν
αποκαταστήσω
τη ζημιά μέσα μου
Η ίδια Ανασφάλεια
μήπως και με
προδώσουν πάλι
Η ίδια Ενοχή
ότι όλα τα κάνω λάθος γιατί
λάθος αποτελέσματα έχουν,
που στιγμιαία δε με αφήνει
να ζήσω και άλλα λάθη
Η ίδια Απόρριψη
που συνέχεια μου δείχνει
ότι όλα έχουν ένα τέλος
και μια καινούργια αρχή
Η ίδια Απώλεια
που με κάνει να κατανοώ
πως πάντα έτσι θα σχετίζομαι
με ανθρώπους
Ο ίδιος Θυμός
που μου δίνει
ώθηση να προχωρήσω
Τότε...
Αρχίζω να αγαπώ το τέρας μέσα μου
και εκείνο δε νιώθει πια σαν τέρας.
i monster ~ heaven
υ.γ.αφιερωμένο στον Γεράσιμο, τον Άγγελο, τη Χρύσα
και όλους εκείνους που συνάντησαν το δικό τους τέρας.
Καλή εβδομάδα
30 σχόλια:
Αυτό το "τέρας" σε προστατεύει.. πολύ, καλά κάνεις και το αγαπάς, κράτα το γερά, τι κι αν δείχνει άσχημο?!...
πόσο μεγάλη αλήθεια.. όλα έχουν δύο όψεις τελικά. το θέμα είναι να μπορούμε να κρατήσουμε την ισορροπία μεταξύ αυτών..
Φυσικά νιώθω ότι αφιερώνεται σε όλους... όλοι βιώσαμε την εμπειρία να σταθούμε απέναντι στο Τέρας της συνείδησης που λυγίζει μπρος στις Αδυναμίες της...
κι όμως, όσο κοιτας το είδωλο στα μάτια, σ'εναν καθρέφτη που ραγίζει...τόσο αγαπάς την μεταμορφωτική του Ιδιαιτερότητα και εκτιμάς την Αξία της ύπαρξής του......
είναι ο Φόβος που μας σπρώχνει να κάνουμε το επόμενο βήμα, αντιμετωπίζοντάς τον...
εκείνο το Τέρας μας βγάζει από την αιώνια σπηλιά της Ασφαλούς Διαμονής.....
Αμέτρητα φιλιά......από ένα Τέρας που νιώθει σαν ...πεντάμορφη....
Άμα σου δίνει ώθηση ο θυμός είσαι πλέον στην dark side... Πρόσεχε :P
Πολύ καλά σ'ακούω.
Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα.
Και ξες, ,μπορεί να πονάει όταν βλέπεις αυτή την πλευρά του εαυτού σου και να σε ρίχνει αλλά όλοι την έχουμε, ακόμα κι εκείνοι που φαίνονται πιο σίγουροι.
Δεν πιστεύω όμως οτι κάνουν όλοι τον κόπο να δαμάσουν το Τέρας.
Και όσοι τελικά το κάνουν είναι αυτοί που πλέον μπορούν να δουν τα πράγματα διαφορετικά. Οι υπόλοιποι συνεχώς θα τρέχουν μακριά του και πάντα θα νιώθουν οτι κάτι φταίει.
πρεπει να μαθεις να ζεις και με τον φοβο και με την ανασφαλεια και με την αποριψη..
πρεπει να ξερεις πως αυτο που κανεις εσυ δεν ειναι το λαθος..
να σκεφτεις πως καμμια φορα χρειαζονται δυο για να πετυχει η συνταγη, αρα (το πιο σημαντικο) σωστη χημεια!
και πρεπει να μαθεις να σε αγαπας.. να αγαπας και τις δυο πλευρες του εαυτου σου.. πρωτα εσυ, μετα οι αλλοι..
σε φιλω!
Μεταμόρφωση που σημαίνει μαγεία!
*Lilium*
Το σημαντικό λουλουδάκι είναι ότι έχει καλή ψυχή! Τέρας με καλή ψυχή το ξανακουσες;
φιλί
*LizioS*
Καλώς μας ήρθες!
Καλά τα λες η ισσοροπία είναι το κλειδί! Αρκεί και οι δύο πλευρές να είναι αληθινές και σε αυτή τη περίπτωση δε θα μπορούσαν να είναι περισσότερο!
*~reflection~*
Χμ το τέρας αυτό μας βγάζει από την αιώνια σπηλιά της ασφαλούς διαμονής, δεν το είχα σκεφτεί έτσι...
μεγάλο φιλί πεντάμορφη!
*themadinme*
Πάντα κάνω ταξίδια σε εκείνη τη πλευρά, έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί πάντα ανακαλύπτω μαργαριτάρια!
Ο θυμός όμως δε προκύπτει από εκείνη τη πλευρά!
*AnD*
Σίγουρα μετά από τέτοιες βουτιές βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά!
Η τελευταία σου πρόταση τα είπε όλα! Και γω έτσι ένιωθα όταν φοβόμουν να αντικρίσω το τέρας!
*❤*
Είμαι σε καλό δρόμο πάντως!
Σίγουρα χρειάζονται δύο...αλλιώς δεν έχει νόημα!
φιλί
*Γουΐκα*
Μια φορά ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο μου έκανε δώρο ένα παραμύθι του οποίου ο τίτλος ήταν "Να φοβάσαι τους λύκους των παραμυθιών"...
Ένας τέτοιος λύκος που προσπάθησε να με φοβερίσει μου έδωσε την ιδέα να γράψω αυτή την ανάρτηση με το τέρας.
Αλλά επειδή η μαγεία υπάρχει σε κάθε παραμύθι τον μεταμόρφωσε σε ένα πολύ αγαπητό πλάσμα!
Ο "θυμός" με ξυπνάει, με αναγκάζει να βάζω τα πάντα στη σωστή τους θέση, ακόμα και τους φόβους και ... προχωράω.
Ποτέ δεν θυμώνω με τους άλλους, μόνο με μένα.
Σε φιλώ κορίτσι μου
αυτό το τέρας γνώριμο... γιατί είναι και δικό μου...
έδωσα μάχες μαζί του, μα πάντα τις έχανα... έτσι λοιπόν, αποφάσισα φίλο μου να τον κάνω. να μην παλεύω πια μαζί του. δίπλα του, κρατώντας του το χέρι να περπατώ...
κοριτσάρα μου καλή σου εβδομάδα... και ας είναι Τρίτη!
*meggie*
Και γω συνήθως με εμένα τα βάζω μεγουλίνι! Έτσι και γω μετά προχωράω και όλα είναι καλύτερα...
Μαρέσει όταν βρίσκω κοινά σημεία εδώ μέσα αλλά και γενικά στα μπλογκ!
φιλί σου
*ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ*
Ναι αυτό το τέρας μόνο με το καλό μπορείς να το πάρεις! Αλλιώς πάντα θα θεριεύει και θα κερδίζει!
σε φιλώ λύχνε μου
Αγαπημένη μου roundel, αν μου βρεις έστω κι έναν άνθρωπο που να μην έχει συναντήσει (στο απέναντι πεζοδρόμιο, μέσα στο σπίτι του, στα χειρότερα όνειρά του, όπου!) κάποιον δαίμονα, τότε θα πω πως βρήκες την μοναδική εξαίρεση στον καθολικό κανόνα.
Είναι ελάχιστα εκείνα τα τέρατα όμως που καταφέρνουμε τελικά να τα εξευμενίσουμε και να αγαπηθούμε/συμβιβαστούμε μαζί τους. Θέλει δύναμη και πολύ θάρρος. Και τεράστια ωριμότητα, τελικά.
Σε φιλώ και να τα πούμε :)
Όσοι μεγαλώνουν μέσα τους ένα τέτοιο θηρίο έμαθαν να μη το παίρνουν και πολύ στα σοβαρά.
Υπάρχουν περίοδοι που ζουν αρμονικά χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο. Αλλά είναι και κάτι φεγγάρια που ο λύκος θυμάται την άγρια φύση του -λένε πως συνήθως συμβαίνει κατά την πανσέληνο- και τότε διεξάγονται ανάμεσά τους κάτι φοβερές και τρομερές μάχες...
Δεν βαριέσαι... συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες...
Ευχαριστώ για την αφιέρωση πάντως...
*Theorema*
Συνήθως όταν ένα τέρας βρυχάται, κάτι ζητάει απεγνωσμένα, εκεί χρειάζεται ψυχραιμία και ωριμότητα για να το ακούσουμε και με τον κατάλληλο χειρισμό να το ηρεμήσουμε, όσο το τέρας θα νιώθει ασφάλεια τόσο θα μπορούμε πιο εύκολα να το χειριστούμε...
Αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση...
Ναι θα κανονίσουμε να τα πούμε σύντομα...
φιλί
*bd*
Μια φωτιά ανάβει με μια σπίθα όταν βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον. Έτσι και τα θηρία όταν βρουν "τις" συνθήκες υποτροπιάζουν και φαντάζομαι ότι δεν είναι μόνο η πανσέληνος. Πάντα επιστρέφουν γιατί κάτι δε καταφέραμε να λύσουμε, να αποδεχτούμε, μέχρι πότε; δε ξέρω μέχρι να μην τα χρειαζόμαστε άλλο!
Να είσαι καλά...
φιλί απέραντο...
To ίδιο "τέρας" (ugg) που κατατρώει όλους (μας). Είναι η ασχήμια του που μας σπρώχνει...μπροστά. Ένα βήμα και πιο μπροστά κάθε φορά...ελπίζω.
Ελπίζω, γιατί πιστεύω στη δύναμη του ανθρώπου για εξέλιξη εσωτερική.
Φιλιά Roundel :)))))
*me :)*
Και να συνεχίσεις να πιστεύεις me μου, γιατί τελικά αυτό έχει σημασία, πληγωνόμαστε, παλεύουμε με τέρατα, ανα διαπραγματευόμαστε τις ζωές μας και όλα αυτά γιατί απλά εξελισσόμαστε...
φιλί
Αρχίζει να μ' αγαπά εκείνος μέσα μου
και εγώ δε νιώθω πια σαν τέρας.
Πόσο αληθινό...
Αλλά, αν δεν υπήρχε το εσώτερο τέρας με όλα του τα χαρακτηριστικά, δεν θα λεγόμασταν άνθρωποι, ε;
Θα υπάρχει, με άλλες μορφές, με άλλα ονόματα... Το θέμα είναι να το κατανοούμε, να το αγαπάμε!
Καλώς σε βρίσκω!
*Φόβος.....*
Να το αγαπάς φόβε μου και θα σε αγαπά και εκείνο!
*ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ...*
Καλώς μας ήρθες...
Έτσι όπως τα λες είναι...
Η τελειότητα πνίγεται μέσα στο ίδιο της το καλούπι, ενω οι ατέλειες πάντα αντιπροσωπεύουν κάτι αληθινό, κάτι αυθεντικό...
Καλημέρες...
...ο φόβος που απειλεί να μας κατατροπώσει όλους..μην τον αφήσουμε...γμτ!!!!
*Roadartist*
Σιγά μη τον αφήσουμε...αγκαλιά και αυτόν μαζί με όλα τα άλλα και θα δεις μετά πως όλα φτιάχνουν...
Καλώς ήρθες:)
Δημοσίευση σχολίου