...όταν έχω πονέσει γίνομαι κάκτος...
Όμως οι κάκτοι κάνουν τα πιο όμορφα λουλούδια.
Όσο και αν έχουν πονέσει κάπως βρίσκουν
το θάρρος να συνεχίζουν να νιώθουν...
Γι' αυτό πρόσεχε τα αγκάθια
που προσθέτεις επάνω μου.
Έχω αρκετά δε χρειάζομαι άλλα...
16 σχόλια:
Απλά θα δυναμώνουν την ομορφιά σου...Σωστό ;)
*kovo voltes...*
Ίσως όμως να καθυστερούν το άνθος!
Δε ξέρω νομίζω ότι δε χρειάζομαι άλλα αγκάθια, αμα θέλεις να μου αλλάξεις χώμα ή να με βάλεις πιο κοντά στον ήλιο, νομίζω θα ήταν καλύτερα!
Σωστή η σκέψη σου όμως και έξυπνη!
Μπορεί να ζητάς το ανέφικτο. Σκίρτημα χωρίς αγκάθινο τσίμπημα δεν υπάρχει. Όταν έχεις ντυθεί κάκτος από τα παλιά, περισσότερο κινδυνεύει να τσιμπηθεί ό,τι σε πλησιάσει. Αν εντούτοις τολμήσει να το κάνει δεν μπορείς να ζητάς προστασία απ' τα τσιμπήματα. Και, δες, εσύ ακάνθινη ολόκληρη και απεύχεσαι να τρυπηθείς. Είναι σα να σου ζητάει εκείνο που θα έρθει, να του επιτρέπεις να σε αγκαλιάζει φορώντας την πανοπλία του. Όποιος φοβάται τα αγκαθάκια αποφεύγει να περπατάει ξυπόλητος στην εξοχή. Φοράει τα μποτάκια του και κάνει βόλτες στα μαγαζιά τής πόλης...
Φιλί πεταχτό και χάδι από τα δερμάτινα γάντια μου :-)
Δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι από μας...
Μονοι μας προσθετουμε
μονοι μας αφαιρούμε.....
κι όταν το Λουλούδι μας Ανθίσει μέσα στην Ποιητική Ευαισθησία της Ύπαρξης
απλά
πρέπει να προσέξουμε ΠΟΥ θα το χαρίσουμε...
σε φιλώ μάτια μου......με αγκαθακια που προσθετω πανω μου..
μα ξέρω αν σ'αγγίξω πέταλα θα γύρουν δίπλα στο Όνειρό σου...
Ονείρου μεταμορφωσεις...
*bd*
Τι να κάνουμε αδυναμίες είναι αυτές μπλε μου, τα μποτάκια και η πόλη ποτέ δε με έκαναν να νιώσω ελεύθερη γι' αυτό όσα αγκάθια και αν πατήσω πάλι ξυπόλυτη θα κυκλοφορώ στης εξοχής τα δάση!
Κάκτος γίνομαι για να προστατευτώ από τις πανοπλίες των άλλων, μα σαν δω σώμα γυμνό αγκαλιά από άνθη κόκκινα γίνομαι και δίνομαι...
Το χάδι δε το ένιωσα, βγάλε τα γάντια και ξαναέλα!
Όπου και να σε βάλουν, όσα αγκάθια κι αν προσθέσουν το θάρρος δεν θα σου λείψει. Απ'αυτό ομορφαίνεις και χαζεύοντας την ομορφιά σου προσθέτουν κι άλλα ...
καληνύχτα μάτια μου
*~reflection~*
Να προσέχω...θα το μάθω και αυτό που θα πάει:) Γιατί μέχρι τώρα μάλλον φυτεύω λουλούδια σε λάθος μέρη!
Αγκάθια επάνω σου ποτέ...
Ροδοπέταλα πολύχρωμα μόνο!
*meggie*
Όχι καρδιά μου δε θα μου λείψει γιατί αν μου λείψει αυτό θα σταματήσω να ζω...όσα αγκάθια και αν μου δίνουν πάντα λουλούδια θα δίνω πίσω!
φιλί μεγάλο
τ' αγκάθια
είναι φωνές
είναι εφιάλτες
είναι ...
τ' αγκάθια
είναι η σιωπή μας
μα δε θα φορέσω πανοπλία
ούτε σήμερα!
μαλακα και τρυφερα μπορουμε να σε ακουμπησουμε;
να τοσοδουλι..
φιλακι!
Κάθε αγκάθι κι ένα ξόρκι. Στα ποσα είπαμε γίνεται μία γυναίκα μάγισσα;
*Silena*
Δε σου πάει η πανοπλία εσένα μάτια μου, αλίμονο σε όποιον ποτέ την ομορφιά σου προσπαθήσει να αιχμαλωτίσει μέσα σε παγερά μέταλλα!
Όλα τα αγκάθια μου πολύχρωμες κορδέλες στα μαλλιά σου:)
*❤*
Η σκέψη σου γλυκά με χαιδεψε ήδη!
Σευχαριστώ καρδιά μου το είχα ανάγκη αυτό το χάδι!
*Γουΐκα*
Αναλόγως την εξυπνάδα της:)
Στα πόσα είπαμε όμως ότι καίγεται;
γίνεσαι κάκτος, γιατί άλλες πληγές δεν αντέχεις...
ανθίζεις στο βελούδινο άγγιγμα της πλήρωσης...
είναι "δίκαιον" και τα δύο να κατέχεις...
*ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ*
Οι κάκτοι λύχνε μου είναι παρεξηγημένα φυτά, πληγώνουν με τα αγκάθια τους μόνο εκείνους που άτσαλα και με βία προσπαθούν να ακουμπήσουν τα σημεία που δε πρέπει!
Ωραίο ρήμα έκανες...
Έτσι ακριβώς, δεν αντέχω άλλες πληγές! Φτάνει...
Δημοσίευση σχολίου