Loopa Scava Meets Cayetano~Bel Epoque
Προχθές συνάντησα έναν τεράστιο άνθρωπο, είχε μια καρδιά από εκείνες τις μεγάλες που σε χωράνε μέσα και συ θέλεις απλά να κουρνιάσεις ήσυχα, νιώθοντας ότι κανείς δε μπορεί να σε βλάψει. Είχε τεράστια χέρια που μεταμορφωνόντουσαν σε φτερά άγριου πουλιού, μπορούσα να ξαπλώσω πάνω στο σώμα και να ταξιδέψω με αυτά σε όλο τον κόσμο. Ένας γίγαντας με μάτια μικρού παιδιού, με εκείνη την αγωνία του καινούργιου στο βλέμμα και ένα φόβο μεγάλο κάπου κοντά στο διάφραγμα. Μακάρι ένας αέρας να μπορούσε να τον διώξει ή μια φωτιά να μπορούσε να τον κάψει. Προχθές συνάντησα ένα τεράστιο άνθρωπο που τίμησε την δύναμη της ύπαρξης του αναγνωρίζοντας τον φόβο του και την αδυναμία του, αυτό στα μάτια μου τον κάνει ακόμα πιο τεράστιο...σκέψεις της εθνικής οδού...
υ.γ.ακόμα μυρίζω Θεσσαλονίκη...
...στην επόμενη ανάρτηση!
Καλημέρα...
20 σχόλια:
Πολύ "big size" roundel μου ..
σπανίζει στις μέρες μας
φιλάκια
και καλημέρες
Μαγική η απεικόνιση του Άλλου που δημιουργούμε μέσα μας...
Εύχομαι μόνο Εκείνος να έχει επίγνωση της Εικόνας που δημιούργησε μέσα σου....
και ίσως τότε ο Φόβος εξανεμιστεί με Σκέψεις αιθέριες..
Σε φιλω με γλυκές καλημερες...
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο δυνατοί άνθρωποι σε μέγεθος και ψυχή, είναι και οι πιο ευάλωτοι, ε? Ωραίοι άνθρωποι...
*χαίρομαι που έμεινε η μυρωδιά...;))
συνάντησες
κι εκεί θ' ανταμώσεις και τον άνεμο
που θα σκορπίσει το φόβο
ή
που θα διώξει τα σύννεφα
κι έτσι
απλά και καθαρά
θα δεις πως ακόμα κι ο φόβος
δεν είναι παρά ένα πλάσμα
είπα πλάσμα
ναι, ένα πλάσμα που μεγεθύνει η φαντασία μας
κι όταν ξεδιπλωθεί
είναι τόσο δα μικρό
ίσως...
ειναι τυχη να γνωριζεις ομορφους ανθρωπους.. ξερω τι σου λεω..
μμμ και πως ακριβως μυριζει η θεσσαλονικη ;)))))***
τυχερή που τον γνώρισες…
τυχερός που του το αναγνώρισες…
*meggie*
Ναι σπάνιο είδος...χαίρομαι που τον γνώρισα έστω και αν αυτό έγινε σε μια από τις δύσκολες περιόδους της ζωής του...όμως αν δε γινόταν τώρα ίσως να μην καταλάβαινα ποτέ την αρτιότητα της προσωπικότητας του και την δύναμη να λέει τις αδυναμίες του...
Ξέρεις το μεγαλύτερο κίνητρο για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας είναι να ζήσουμε...και γω πια θέλω να τα ζω όλα ίσως γιαυτό δε φοβάμαι που φοβάμαι;)
φιλιά
*~reflection~*
Νομίζω πως το ξέρει...αυτό που εγώ δε ξέρω είναι αν αυτό φτάνει για να εξαφανιστεί ο φόβος του...θα δούμε...
αλλά ξέρεις όπως και να έχει εγώ αυτό το κρατάω και το εκτιμώ...
φιλί ανοιξιάτικο:)
Κι εγώ!
Μόνο που Θεσσαλονίκη μυρίζει πια εκείνος, εγώ τη φοράω πάντα πάνω μου...
Φιλιά!
Μεγαλείο να παραδέχεσαι το φόβο σου!
Ήρωας όποιος μπορεί και το ΄μολογά!
Φιλιά κοριτσάκι!
Μήπως αυτός ο άνθρωπος ήταν κάτι σαν φύλακας άγγελός σου, μικρό μου;...
*kovo voltes...*
Ετσι είναι βολτίτσα...ασε θα ήθελα να ήμουν εκεί να πίναμε καφέ!
Δε γινόταν να μην μείνει η μυρωδιά, ήταν τόσο έντονη!
:)
*Silena*
Το θέμα δεν είναι να συναντήσω εγώ σιλένα μου αυτό το πλάσμα αλλά ο τεράστιος άνθρωπος...αν και είμαι σίγουρη ότι είναι σε καλό δρόμο!
*❤*
Ναι είναι...
Η θεσσαλονίκη φεγγάρι μου μυρίζει κρέμα ζαχαροπλαστικής και εσπρέσσο...αγαπημένες μυρωδιές!
*ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ*
Όταν τα λέω εγώ πως είναι τυχερός δεν το πιστεύει!!
Έτσι είναι όμως...
Οι αλήθειες πάντα είναι ευπρόσδεκτες!
*AnD*
Σαν φυλαχτό;
Μια ολόκληρη πόλη μπιζουδάκι...
Ε ρε τι τραβάμε...
*ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ*
Ναι είναι ήρωας και ακόμα περισσότερο γιατί προσπαθεί να τον παλέψει!
καιρό είχα να σε δω εδώ θεά μου!
παραπονάκι είναι αυτό!
φιλιά
*Theorema*
Εντάξει μην το παρακάνουμε κιόλας!
Ηταν και είναι ένας καλός και δυνατός γίγαντας, όπως αυτοι στα παραμύθια...
Καλημέρα... Τυχερή...
*Γιώργος*
Καλημέρα...
Χμ τυχερή...θα μπορούσα να είμαι αλλά δεν είμαι!
Δημοσίευση σχολίου