Σάββατο 21 Μαΐου 2011

-1+Σ' εμένα...









Lilies of the Valley ~ Jun Miyake 

 
 
  Πόσο σκληρά μπορούν να είναι τα λόγια μερικές φορές, οι πράξεις ακόμα πιο σκληρές, στον ίδιο χρόνο και τα δύο μαζί φέρνουν συναισθήματα κακάσχημα στην όψη. Είναι καιρός ξεκαθαρισμάτων το βλέπω παντού, όλα φαίνονται με το πρώτο φως, οι αντιδράσεις άμεσες, μερικές δουλεμένες, άλλες λιγότερο και άλλες εντελώς αυθόρμητες. Οι δικές μου λυτρωτικές πια. Το βράδυ πέφτω στο κρεββάτι μου και έχω τη συνείδηση μου καθαρή, σημαντικό αυτό. Πάντα ένιωθα ότι είμαι διαφανής, πάντα όμως υπήρχαν πράγματα βαθιά μέσα μου που με λίγους τα μοιραζόμουν και ακόμα τα μοιράζομαι. Οι αντιδράσεις πάντα εμφανείς, καλό αυτό και κακό μαζί. Σπάνια μπορώ να νιώθω κάτι και να δείχνω κάτι άλλο. Αυτές τις μέρες ένιωσα πως είναι να μισείς με όλη σου τη καρδιά, αν δεν το έχετε νιώσει εύχομαι να μην το νιώσετε ποτέ. Τα δύο τελευταία βράδια είδα στον ύπνο μου να σκοτώνω τον άνθρωπο που μισώ, το ένα τον έπνιγα με τα χέρια μου και το άλλο τον μαχαίρωνα και τα δύο πέθανε. Για να μισήσεις πρέπει πρώτα να αγαπήσεις, να αγαπήσεις βαθιά, άνευ όρων, να δώσεις ότι καλύτερο έχεις, να στο τσαλαπατήσουν να στο κακοποιήσουν, να το εκμεταλλευτούν. Για να μισήσεις πρέπει να ξεπεράσεις τα όρια σου πολλές φορές, να συγχωρέσεις, να αγαπήσεις ξανά, διπλά και τριπλά τον ίδιο άνθρωπο, να τον αγαπήσεις άπειρα. Η απώλεια μερικές φορές είναι πιο υποφερτή από όλα τα παραπάνω. Για να κάνεις έξωση σε έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο από τη ζωή σου, σημαίνει ότι αυτό που βιώνεις ή έχεις βιώσει μαζί του έχει ξεπεράσει όλα τα όρια της αντοχής σου. Ανακουφίστηκα. Δε περιμένω να αλλάξουν οι άλλοι, μου φτάνει που αλλάζω εγώ και χαίρομαι πολύ γι' αυτό.



16 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

το ότι αλλάζεις είναι πολύ σημαντικό. όμως το μίσος δεν είναι απελευθέρωση. άσε που λένε πως είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. δεν είναι ούτε τιμωρία. το χειρότερο για εκείνον και το καλύτερο για σένα και το πιο λυτρωτικό είναι η πλήρης αδιαφορία…

καλό ξημέρωμα κορίτσι!

roundel είπε...

δε θέλω να τον τιμωρήσω για κανένα λόγο δε θα ήθελα κάτι τέτοιο και τον αγαπάω και θα τον αγαπάω πάντα, το μίσος έτσι και αλλιώς δε κρατάει για πολύ...η αγάπη πάντα νικάει! Κατάφερα όμως να διαχωρήσω τη θέση μου και να πάρω μεγάλη απόσταση κάνοντας του έξωση από τη ζωή μου και αυτό ήταν λυτρωτικό...

Δε πεθαίνουν μέσα μας τόσο εύκολα οι άνθρωποι που έχουμε αγαπήσει...

φιλιά λύχνε μου με αγάπη μόνο:)

Joyce είπε...

Το σύμπλεγμα αγάπη-μίσος μεταλλάσεται με τον χρόνο. Εναπόθεσε τη δύναμη της θέλησής της επόμενης μέρας μακριά από μίση και μην το αφήσεις να σε κυριεύσει δίνοντάς του τροφή. Έκλεισες την πόρτα πίσω σου και έχεις τη δύναμη μέσα σου να μείνεις μακριά της.

Οι άνθρωποι που έχουμε αγαπήσει μένουν πάντα μέσα μας. Αυτούς που μας πληγώσαν, εμείς επιλέγουμε πότε θα τους φέρνουμε στην επιφάνεια ή αν θα τους κουβαλάμε παντού σα βαλίτσα. Το μυαλό επιβάλεται στην καρδιά και η λήθη φέρνει τη "λύτρωση" εν καιρώ.

Σ'ευχαριστώ πολύ για το τραγούδι, το έψαχνα! Καλή σου μέρα :)

Ανώνυμος είπε...

Η επανάσταση του υποσυνείδητου;
Σοτώνουμε στα όνειρα...δε σκοτώνουμε τα όνειρα :))
Cheer up :)

Φιλιά

Ε.Σ είπε...

η τελευταία φράση ήταν απολαυστική. κι όντως αυτό είναι και το σημαντικό.. να αλλάζουμε χωρίς να περιμένουμε τους άλλους να γυρίσουν στο χρώμα που μας ταιριάζει καλύτερα :)

kovo voltes... είπε...

Έξωση...Δεν υπάρχει άλλος δρόμος όταν έχεις ξεπεράσει τα όρια σου ξανά και ξανά. Αυτά κουβέντιαζα χθες βράδυ-γι'αλλη μια φορά- σε ένα μπαράκι (κοντά εκεί που πίναμε τσίπουρο, ξέρεις ;) Δύσκολο γμτ...Πολύ δύσκολο να ξεριζώνεις απο μέσα σου ένα λουλούδι που πήγε να ανθίσει και γέμισε αγκάθια και σε τρυπάει!! Όχι ακατόρθωτο. Αλλά πολύ ψυχοθφόρο. Και η ουσία είναι μικρό μου, στη δική σου αλλαγή να μη μείνουν πληγές. Χαίρομαι που έστω και έτσι ξεκαθαρίζουμε σιγά σιγά το τοπίο ;))

Margo είπε...

Ήταν φορές που νόμιζα πως μισούσα κάποιον αλλά στην πραγματικότητα ήμουν απλά πληγωμένη. Όταν συνερχόμουν δεν υπήρχε πια μίσος μόνο η ικανοποίηση ότι ο άνθρωπος αυτός έγινε αφορμή να αλλάξω και να με μάθω καλύτερα. Αν και πονάει ίσως είναι ο μόνος τρόπος..

Να είσαι καλά Roundel μου και να αντέχεις.

Σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Σε είχα αφήσει σε ανοδική πορεία... τι έγινε πάλι??

Unknown είπε...

roundel μου στη πορεία μαθαίνεις βήματα, αναγνωρίζεις συναισθήματα, κάνεις ξεκαθαρίσματα, βιώνεις ό,τι νιώθεις .. αλλά το συστατικό από το οποίο φτιάχτηκες δεν αλλάζει κορίτσι μου ..
και μάλλον ευτυχώς

σε φιλώ

roundel είπε...

*Joyce*
Ουσιαστικά δε κρατάω κακία, το μίσος είναι ένα συναίσθημα που κρύβει μέσα του πολύ θυμό, όταν ο θυμός ξεσπάσει τα πράγματα ξεκαθαρίζουν...
Αυτό με τη βαλίτσα που είπες, πόσο σημαντικό είναι, δε θέλω να κουβαλάω κανέναν, έχω προσπαθήσει πολύ γιαυτό και τώρα νομίζω ότι μπορώ να μην το κάνω...αυτό για μένα είναι μεγάλη αλλαγή!

το κομμάτι είναι από την ταινία για τη Πίνα Μπάους, δεν την έχω δει ακόμα αλλά θα το κάνω σύντομα!

roundel είπε...

*Λένα*
Ξέρει αυτό τι κάνει...μερικές φορές για να προχωρήσεις πρέπει να αφήσεις πίσω τα προηγούμενα και αυτό είναι επίπονη διαδικασία τις περισσότερες φορές...Τα όνειρα πάντα θα γεννούν και θα γεννιούνται!! Ευτυχώς δηλαδή!

φιλιά

roundel είπε...

*LizioS*
Έστι είναι και τελικά όταν αλλάζουμε εμείς είναι σαν να αλλάζουν όλα γύρω μας!

roundel είπε...

*kovo voltes...*
Βέβαια δύσκολο ειδικά όταν αυτό το λουλούδι υπάρχει μέσα σου από τη γέννηση σου...εκεί κάπου μπλέκονται τα πράγματα! Ναι βολτίτσα μου ξεκαθαρίζουν και μεγαλώνω, και μεγαλώνω και ξεκαθαρίζουν!

Αχ πότε θα έρθω να σας βρω πάλι!

φιλιά

roundel είπε...

*Margo*
Ουσιαστικά αυτή η αλλαγή που μου συμβαίνει τώρα την προετοιμάζω καιρό, μη σου πω και χρόνια...μεγάλο βήμα...ίσως και άλμα και ξέρεις τη τελευταία στιγμή λίγο πριν πηδήξεις όλα τα συναισθήματα είναι στο πικ τους (ειδικά όταν έχεις και αφορμές) και η δυσκολία μεγάλη! Είναι όμως και ξεκάθαρα δουλεμένα και το πιο σημαντικό υπερισχύει η απόφαση να προχωρήσω, σημαντικό κίνητρο αυτό!

:)

roundel είπε...

*themadinme*
Τι εννοείς;
Πάντα κάτι συμβαίνει...
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η πορεία γίνεται φθίνουσα...
Όλοι στη ζωή μας έχουμε και άσχημα και όμορφα συναισθήματα, απλά εγώ έχω αποφασίσει εδώ να μοιράζομαι και τα δύο....

roundel είπε...

*meggie*
αυτό το ευτυχώς με τιμά!
μαθαίνουμε, επεργαζόμαστε, νιώθουμε και μαθαίνουμε πάλι, αυτό είναι το νόημα άλλωστε!

φιλιά