Ποτέ μου δεν κατάφερα να διακρίνω την Λεπτή Αδιόρατη Γραμμή όπου το κλάμα από θλίψης, οργής, πόνου γίνεται ξανά κλάμα Ζωής και Ευτυχίας μπρος στις λεπτομέρειες του θαύματος που κραάμε στα χερια μας...
Δε ξέρω γιατί κλαις :( Αλλά, μη κλαις! α) έχω ένα πακέτο χαρτομάντηλα, θες να το μοιραστούμε; β) όλα περνάνε γ) όλα ξεχνιούνται δ) έρχονται καλύτερες μέρες (;) ε) δεν έχω (ε)
Είναι εκείνες οι στιγμές που το Συναίσθημα περισσεύει τόσο ώστε να μην μπορεί να Εκφραστεί με λέξεις. Πρώτη φορά που ερωτεύτηκα έκλαιγα..και εγω και εκείνη, χωρίς να ξέρουμε γιατί. Πρώτη φορά που έχασα κάποιον δικό μου έκλαιγα ξανά. Το στοίχημα είναι να μην παραλύεις απο τον φόβο. Κλάψε μέχρι να στεγνώσει. Το καθήκον μου είναι να μην σου αφαιρέσω το δικαίωμα να κλαις..και δεν σου προσφέρω χαρτομάντηλα, συνέχισε..
*Joyce* Και αυτό το κάτι από το τίποτα ξεκινάει...έχω πολλά τέτοια υπέροχα κάτι και κάθε μέρα που περνάει βρίσκω και άλλα. Οι προηγούμενες μέρες ήταν δύσκολες καθώς η κούραση και η ένταση είναι μεγάλη...το κλάμα μερικές φορές είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και αποφόρτισης...ένας δικός μου τρόπος ίσως. Και μη ξεχνάμε ότι 32 μέρες στο σύνταγμα δεν είναι και λίγες! Το κλάμα χρειάζεται όσο και το γέλιο!
*Margo* Μερικές φορές μου χρειάζεται να μένω απλά σε ένα υπέροχο τίποτα για να μπορώ να κάνω πάλι...
Μερικές φορές ξαπλώνω σε μια δροσιά με κλειστά τα μάτια και φαντάζομαι ότι αιωρούμαι στο απόλυτο κενό, αδειάζω το κεφάλι μου από τις σκέψεις, σαν ένα ρεσταρτ!Αν μου βγει και κανα κλάμα ακόμα καλύτερα γιατί νιώθω ότι καθαρίζω... Ε αυτό το τίποτα είναι απλά υπέροχο...
*Greg* Μερικές φορές μη σου πω και όλες τις φορές, τα πράγματα είναι πιο απλά απ'όσο φανταζόμαστε ή νομίζουμε. Η απλότητα ενός τοπίου, μιας μουσικής ή μιας σύνδεσης με έναν άλλον άνθρωπο μπορεί να φέρει δάκρυα...χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στεναχωριόμαστε!
Το τοπίο της φωτό, η μουσική, το υπέροχο τίποτα και το κλάμα, φτάνουν για να είναι πολλά από μόνα τους!
22 σχόλια:
Μαζί σου...Μα θα γίνει το τίποτα και πάλι ΟΛΑ...
*μελωδία απο τις πλέον αγαπημένες!
Ποτέ μου δεν κατάφερα να διακρίνω
την Λεπτή Αδιόρατη Γραμμή
όπου το κλάμα από θλίψης, οργής, πόνου
γίνεται ξανά κλάμα Ζωής και Ευτυχίας
μπρος στις λεπτομέρειες του θαύματος που κραάμε στα χερια μας...
Σε φιλω...
Βρες ένα υπέροχο κάτι και κρατήσου. Τα δάκρυα στεγνώνουν κάποτε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
http://www.youtube.com/watch?v=uJrRldSssdo
Γλυκιές καλημέρες!
Ακόμη και στο καυτό δάκρυ σου βρίσκω τη δροσιά που χρειάζομαι.
χμ..καφές επιβάλλεται
Τίποτα; Η ύπαρξη από μόνη της είναι πάρα πολλά Μυρτώ μου.. όχι πως και το δάκρυ δε χρειάζεται.. αποφορτίζει, προετοιμάζει το πιο μεγάλο χαμόγελο:)
μυστικό το ταξίδι των δακρύων, ανάμεσα από ουρανό και θάλασσα, από μουσική και σιωπή...
Δε ξέρω γιατί κλαις :(
Αλλά, μη κλαις!
α) έχω ένα πακέτο χαρτομάντηλα, θες να το μοιραστούμε;
β) όλα περνάνε
γ) όλα ξεχνιούνται
δ) έρχονται καλύτερες μέρες (;)
ε) δεν έχω (ε)
καλύτερα τώρα;
Ε;
Είναι εκείνες οι στιγμές που το Συναίσθημα περισσεύει τόσο ώστε να μην μπορεί να Εκφραστεί με λέξεις.
Πρώτη φορά που ερωτεύτηκα έκλαιγα..και εγω και εκείνη, χωρίς να ξέρουμε γιατί.
Πρώτη φορά που έχασα κάποιον δικό μου έκλαιγα ξανά.
Το στοίχημα είναι να μην παραλύεις απο τον φόβο. Κλάψε μέχρι να στεγνώσει.
Το καθήκον μου είναι να μην σου αφαιρέσω το δικαίωμα να κλαις..και δεν σου προσφέρω χαρτομάντηλα, συνέχισε..
Απλά... Νιώθω...
Φιλί
ΟΥΣΤ!
*kovo voltes...*
Το τίποτα κάθε μέρα γίνεται όλα, γι'αυτο είναι υπέροχο, το κάναμε να είναι υπέροχο!
Αλήθεια θα κατέβεις Αθήνα την Τετάρτη; Θα χαρώ πολύ να σε έχω μαζί μου!
φιλιά
*~reflection~*
Σαν σφουγγαράκι κάπως πρέπει και γω να εκτονώνομαι, το κλάμα είναι ένας από τους τρόπους!
φιλί
*Joyce*
Και αυτό το κάτι από το τίποτα ξεκινάει...έχω πολλά τέτοια υπέροχα κάτι και κάθε μέρα που περνάει βρίσκω και άλλα. Οι προηγούμενες μέρες ήταν δύσκολες καθώς η κούραση και η ένταση είναι μεγάλη...το κλάμα μερικές φορές είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και αποφόρτισης...ένας δικός μου τρόπος ίσως. Και μη ξεχνάμε ότι 32 μέρες στο σύνταγμα δεν είναι και λίγες! Το κλάμα χρειάζεται όσο και το γέλιο!
φιλί και χαμόγελο μεγάλο:)
*Φόβος.....*
Δεν έχω λόγια φόβε!
Μόνο :)...
*annanas*
Ναι αμε!
*Margo*
Μερικές φορές μου χρειάζεται να μένω απλά σε ένα υπέροχο τίποτα για να μπορώ να κάνω πάλι...
Μερικές φορές ξαπλώνω σε μια δροσιά με κλειστά τα μάτια και φαντάζομαι ότι αιωρούμαι στο απόλυτο κενό, αδειάζω το κεφάλι μου από τις σκέψεις, σαν ένα ρεσταρτ!Αν μου βγει και κανα κλάμα ακόμα καλύτερα γιατί νιώθω ότι καθαρίζω... Ε αυτό το τίποτα είναι απλά υπέροχο...
φιλιά
*ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ*
Μαγικό θα έλεγα γενικά το ταξίδι!
*Λένα*
χαμόγελο!
*Greg*
Μερικές φορές μη σου πω και όλες τις φορές, τα πράγματα είναι πιο απλά απ'όσο φανταζόμαστε ή νομίζουμε. Η απλότητα ενός τοπίου, μιας μουσικής ή μιας σύνδεσης με έναν άλλον άνθρωπο μπορεί να φέρει δάκρυα...χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στεναχωριόμαστε!
Το τοπίο της φωτό, η μουσική, το υπέροχο τίποτα και το κλάμα, φτάνουν για να είναι πολλά από μόνα τους!
*ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ*
Απλά...μου φτάνει...
φιλί
*Ανώνυμος*
Κόλλησες...
Πες και τίποτε άλλο!
Δημοσίευση σχολίου