Ταξίδια στη πόλη...

Massive Attack ~ Paradise Circus

  Μερικές αισθήσεις γεννιούνται αργά το βράδυ στην άκρη ενός πεζοδρομίου. Περπατούν ανέμελα στα στενά της πόλης. Ανέμελα, πόσο καιρό έχω να το πω αυτό. Μερικές αισθήσεις μεγαλώνουν με τη μυρωδιά του πιο όμορφου δέντρου της πλάκας. Love is like a sin my love, For the ones that feels it the most. Δροσίζονται κάτω από τα δέντρα του βασιλικού κήπου, πίνοντας ελληνικό καφέ.

Μερικά όνειρα τρέχουν με άσπρα πρόσωπα ανάμεσα από πέτρες, φωτιές και ασφυξιογόνους καπνούς. Φωλιάζουν μέσα στο μετρό ψάχνοντας ανάσες. Ψεκάζουν ένα σκύλο με μαλόξ, του δίνουν να πιει νερό. Σκουπίζουν τα αίματα από το κεφάλι του 56ου ανθρώπου που χτυπήθηκε από γκλομπ. Δένουν γερά τη μάσκα τους και συνεχίζουν. 

Μερικά σώματα χορεύουν ανάμεσα σε συντρίμμια αξιών. Ενώνουν τα χέρια τους και φτιάχνουν δρόμους αλυσίδες. Μερικά μυαλά μιλούν κάτω από μια τέντα μια Κυριακή μεσημέρι. Καταθέτουν την ψυχή τους σε μια γωνιά της πλατείας. 

Μερικοί άνθρωποι φοβούνται την ημέρα όσο φοβούνται το βράδυ, αρπάζουν το χέρι του διπλανού τους και παραμένουν. Συνεχίζουν γιατί η ανάγκη τους να ζήσουν είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη τους να πάνε διακοπές. 

Μερικές ιστορίες γράφονται όσο εμείς τις ζούμε. Γεννιούνται από μια αίσθηση, μεγαλώνουν κάθε μέρα με στιγμές, ενώνονται με τις ζωές μας, ενώνουν τις ζωές μας. Είναι ικανές να απαλύνουν κάθε φόβο και πόνο όταν αποτελούνται από ανθρώπινες αισθήσεις. Αυτές οι ιστορίες είναι το μεγαλύτερο παράθυρο στη θάλασσα.