Είναι που οι λέξεις δύσκολα μοιράζονται. Είναι που κάποιοι άνθρωποι ριζώνουν μέσα μου και γίνονται δέντρα ψηλά. Είναι που μου λείπει εκείνη. Που ήταν κάτι παραπάνω από άνθρωπος, κάτι παραπάνω από ιδέα. Είναι που η τριανταφυλλιά της έβγαλε ένα μπουμπούκι σήμερα και συγκινήθηκα. Που δεν πρόλαβε να φάει από την πρώτη μου σπορά. Που εγίναν όλα τόσο γρήγορα. Είναι που δεν έχω και πολλά να πω γιατί τα περισσότερα είναι λέξεις που γυρνούν προς τα μέσα. Είναι που τη βλέπω να είναι τόσο ζωντανή μέσα μας. Πόσο φανερό είναι αυτό τώρα. Είναι που κάποιοι άνθρωποι ριζώνουν μέσα μου και γίνονται δέντρα ψηλά.
υ.γ. Σαν εσένα...
8 σχόλια:
Τι έγινε μικρή μου? Πλάκωσε πόνος??
Έλα μια βολτίτσα να ξεσκάσεις, παρεούλα με το Βαρδάρη...
Να μου φροντίζεσαι. Και υπομονή μάτια μου...
Καλώς την :)
Φαντάζομαι αναφέρεσαι στην απώλεια της γιαγιάς... Κανείς αγαπημένος μας δεν χάνεται παντοτεινά όσο ζει μέσα στη μνήμη μας... Πράγματι ριζώνουν μέσα μας και γίνονται δέντρα ψηλά, για να μας ρίχνουν τον ίσκιο τους όποτε νιώθουμε πως περπατάμε μόνοι μας μέσα στην έρημο... Και οι μνήμες μας είναι το νερό που τα ποτίζει αυτά τα δέντρα και θεριεύουν...
Σε φιλώ...
*kovo voltes...*
Βολτίτσα μου δεν ξέρεις πόσο θα το ήθελα να σας έρθω, άσε που έχω μάθει και για κάποιες δράσεις εναλλακτικές που γίνονται στο νησί σου και ψήνομαι απίστευτα. Δυστυχώς όμως δεν γίνεται ακόμα. Ισως την άνοιξη:)Να ξέρεις όμως πως σε σκέφτομαι συχνά με ένα τεράστιο χαμόγελο!
Πόνος αρκετός και αγάπη περισσότερη...
Δύσκολη κατάσταση αλλά αναπόφευχθη.
*themadinme*
Καλώς σας βρήκα:)
* Spartan Oblivion*
Ακριβώς...
φιλιά
Όσο ζεις βλέπεις πράγματα να τελειώνουν.. Όσο πας μπροστά αναπόφευχθα βλέπεις πράγματα να μένουν πίσω.. :(
Αλλά γι' αυτό υπάρχει αυτό το μαγικό πράγμα που λέγεται μνήμη.. Για να κρατάει τα καλά και να μην αφήνει τίποτα που μένει πίσω να σβήσει τελείως. :)
Σ' αυτά να μείνεις λοιπόν.
Αυτή ηρέμησε τώρα και αράζει κάπου εκεί έξω. :) Και να 'σαι σίγουρη, αν ήταν εδώ δε θα 'θελε να σε βλέπει να στεναχοριέσαι έτσι. ;)
Καληνύχτες.
*Jade*
Αυτά που τελειώνουν και εκείνα που μένουν πίσω τις περισσότερες φορές είναι δύσκολα και πονάνε. Αλλά και αυτά ζωή είναι...
Καλώς ήρθες:)
Δημοσίευση σχολίου