Τα παιδικά όνειρα μερικών ανθρώπων στην Ελλάδα του 2013 μοιάζουν σαν σκονισμένα παιχνίδια σε βιτρίνα παλιού βιβλιοπωλείου που περισσότερο μοιάζει με παλαιοπωλείο. Και πραγματικά αναρωτιέμαι που πήγε εκείνη η φλόγα που όσο είμαστε παιδιά μας έκανε να αγωνιζόμαστε και να δημιουργούμε χωρίς όρια. Που πήγε η ευρηματικότητα και το παιχνίδι. Και όλα αυτά τα όμορφα και φωτεινά που μας έκαναν να μεγαλώνουμε με ένα χαμόγελο στα χείλη πως αφήσαμε να αντικατασταθούν με ευθύνες, άγχος, καταναλωτισμό και άχρηστα πράγματα.
Πριν μερικές μέρες σε ένα καφενείο σε κάποιο χωριό κοντά στις Σέρρες ένας παππούς μου είπε ότι το χειρότερο και πιο σοβαρό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι νέοι στις μέρες μας είναι ότι σταματούν να ονειρεύονται και παράλληλα να ερωτεύονται. Με ενόχλησε όταν το άκουσα, ναι με ενόχλησε γιατί μέσα μου ήξερα πόσο δίκιο είχε.
Λυπάμαι όταν συναντώ ανθρώπους με σκονισμένα όνειρα, χαίρομαι που δεν είμαι ένας από αυτούς και χαίρομαι δύο φορές όταν στον δρόμο μου βρίσκω ανθρώπους που διατηρούν ακόμα αυτή τη φλόγα και τη θέληση να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα.
υ.γ. Ελπίζω και εύχομαι να συνεχίζεται να ονειρεύεστε και να ερωτεύεστε!
4 σχόλια:
να γίνονται τα όνειρα αλήθειες παρ' όλες τις τόσες δυσκολίες (πλέον). καλημέρα σου! :)
*b|a|s|n\i/a*
Έτσι ακριβώς να γίνονται τα όνειρα αλήθειες!
Καλό βράδυ και πολύ χάρηκα που σε έιδα εδώ:)
"σταματούν να ονειρεύονται και παράλληλα να ερωτεύονται"...Τι πιο θλιβερό απο αυτό?...
*kovo voltes... *
ΤΟ πιο θλιβερο βόλτα μου!
Μακάρι οι άνθρωποι να αναγνωρίζαμε τη δύναμη που έχουμε μέσα μας και να ξέραμε τι να την κάνουμε...
Δημοσίευση σχολίου