- Θέλω να το δω.
- Όχι δεν στο δείχνω.
- Μα γιατί αφού θέλεις και συ να το δω.
- Και συ που το ξέρεις, αφού σου λέω πως δεν θέλω.
- Και από πότε εσύ εννοείς αυτά που λες;
- Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη;
- Όχι. Δεν συνηθίζω να εμπιστεύομαι τοίχους. Αλλά άστα αυτά τώρα, θα μου το δείξεις;
- Είπαμε όχι.
- Άλλο λίγο να επιμείνω και θα τσαντιστείς!
- Αυτό θέλεις; Να με εκνευρίσεις;
- Όχι απλά θέλω να μου το δείξεις.
- Και άμα το δεις τι θα καταλάβεις;
- Δε θέλω να καταλάβω, θέλω απλά να το δω και τότε να νιώσω.
- Γιατί χωρίς να το δεις δε νιώθεις;
- Νιώθω αλλά θέλω να το μοιραστείς μαζί μου.
- Ναι αλλά εγώ δε θέλω να μοιραστώ τίποτα.
- Προσπάθησε λίγο ακόμα και θα το πιστέψω.
- Πιάνει;
- Με τίποτα.
υ.γ. Φεύγοντας...
4 σχόλια:
^^
..τοίχοι, τι να πεις, δε βάζουνε μυαλό.. ^^
Δυστυχώς δε βάζουν!
Μια και είπες τη μαγική λέξη: Παραλία!
Μου επιτρέπεις να βάλω λίγη τρέλα πλάι στον αξιολάτρευτο ρομαντισμό σου;
http://www.youtube.com/watch?v=pjzPEqhELJ8
Λένε πως με την τρέλα όλα πιάνουν...
*Spartan Oblivion*
Καλά λένε...
Τι νομίζεις το να είσαι ρομαντικός στις μέρες μας είναι και αυτό μια τρέλα!
Ευχαριστώ για το βίντεο :)
Δημοσίευση σχολίου