Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Το τώρα μου...





Στο σχολαρχείο
μετά από μια βδομάδα.
Η θερμοκρασία
που έπεσε
τα φύλλα που έπεσαν
και γέμισαν το χώμα με χρώμα 
κίτρινο,
πορτοκαλί,
κόκκινο.
Λόγια ανάμεικτα,
με σιρόπι βύσσινο,
αναμοχλεύουν τη σκοτεινιά,
δημιουργώντας την αναστάτωση
της ύστατης στιγμής,
παίζουν με τη διάθεση μας
με τις σκέψεις μας και τη ψυχή μας.
Πόσο
δε μπορώ να πω
είναι από εκείνα που δε λέγονται
από εκείνα που δε μπορείς
να ζωγραφίσεις
ούτε
να φωτογραφίσεις
από εκείνα
που δεν έχουν λέξεις
που δε περιγράφονται
που δε μεταφέρονται
γιατί
 αν τα αλλάξεις τόπο 
χάνουν τη μυρωδιά τους.
Μόνο μπορείς να τα βιώσεις,
σε όποιο σημείο της πλατείας
με τον μεγάλο πλάτανο,
που κρύβει χίλια πρόσωπα.
Λέω από μέσα μου
σίγουρα
τώρα
κάθε φορά
αγαπώ.


υ.γ. όπως καταλάβατε δεν άντεξα...μια ανάσα ακόμα...λίγο ακόμα...
 


12 σχόλια:

Unknown είπε...

Kαμιά αξία δεν θα είχε
η ανεμελιά των διακοπών
αν δεν ήταν προσωρινή.
Η παρατεταμένη επιθυμία
για χαλάρωση,προκαλεί άγχος.
Οι ευρηματικοί άνθρωποι
δεν εγκλωβίζονται σε εποχιακές
νομοτέλειες.
Και έτσι είσαι εσύ...
Παντός καιρού...
Και σ'αρέσει και η βροχή...
Και εδώ σήμερα βρέχει...

Unknown είπε...

Το "τώρα σου" είναι πολύ όμορφο και δεν είναι πως το ξέρεις, δεν είναι πως το λες, δεν είναι πως το γράφεις,είναι πως το νιώθεις.

Καλό σου βράδυ

Δραπέτης είπε...

Φθινοπώριασε Roundel...

Καλά να περνάς! :)

roundel είπε...

*jtv*
Δυσκολεύομαι να προσθέσω ή να αφαιρέσω από το σχόλιο σου...
Το κρατάω όλο έτσι ακριβώς όπως είναι...
Μεγάλο χαμόγελο:)

roundel είπε...

*meggie*
το συγκεκριμένο τώρα είναι μόνο για να το νιώθεις, τη κάθε φορά διαφορετικά συναισθήματα αλλά και κάθε φορά ένα ίδιο...
Έτσι γίνεται με τα αγαπημένα σημεία...
Καλό βράδυ και σε σένα:)

roundel είπε...

*Δραπέτης*
Ναι συνέβη και αυτό...
Πολύ καλά ήταν!

Nikatsu είπε...

Η κατάθλιψή που νιώθει κανείς κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, όχι μόνο υπάρχει αλλά «χτυπάει» περισσότερο τις γυναίκες. Νέες έρευνες που έγιναν στις ΗΠΑ, έδειξαν ότι οι γυναίκες ηλικίας 20-40 ετών, είναι πιο ευάλωτες στο σύνδρομο εποχικής συναισθηματικής διαταραχής, το οποίο συνδέεται με τη μείωση της έκθεσης στον ήλιο το φθινόπωρο και το χειμώνα. Όμως σύμφωνα με τους ειδικούς το σύνδρομο αυτό θεραπεύεται με φωτοθεραπεία. Με τη χρήση δηλαδή ειδικών λαμπών που εκπέμπουν τεχνητό φως με μία ελαφρά μπλε απόχρωση.

roundel είπε...

*Νικόλας*
Σίγουρα πάντως αυτό που ένιωθα σε εκείνο το τώρα δε ήταν κατάθλιψη του φθινοπώρου...

Ενδιαφέρον παρατήρηση πάντως!

Unknown είπε...

Ωραίο άβαταρ μικρή...
Αν είχε ένα τατουάζ
και ήταν και κινούμενη....

Φτου πρωί πρωί....

roundel είπε...

*jtv*
Φαντάσου λοιπόν ότι έχει ένα τατουάζ κατά μήκος της ραχοκοκκαλιάς...

Nikatsu είπε...

"Ένιωθα" !!!
Τι εννοείς;;;
Πάει, πέρασε;;;Με φωτοθεραπεία;;;

roundel είπε...

*Νικόλας*
Το συγκεκριμένο ποστ γράφτηκε στο καφενείο της πλατείας του κισσού που λέγεται σχολαρχείο...αν διαβάσεις προηγούμενο ποστ θα καταλάβεις...
Αναφέρομαι λοιπόν σε συναισθήματα που ένιωθα εκείνη τη στιγμή που έγραφα, γιαυτό ο τίτλος λέγεται τώρα μου...

Η συγκεκριμένη πλατεία μου δημιουργεί διάφορα συναισθήματα όλες τις εποχές...

Έτσι και αλλιώς στην Αθήνα που ζω εγώ είναι λίγο δύσκολο να καταλάβω τις εποχές...δεν υπάρχουν πολλά δέντρα και ο αέρας είναι πιο ζεστός!

Οπότε δεν ξέρω αν τελικά η μελαγχολία ή η κατάθλιψη σε ανθρώπους που ζουν στη πόλη έχει να κάνει με την εναλλαγή των εποχών ή με το ότι τελικά δεν τις ζουν, με αποτέλεσμα αυτό να αφήνει ένα κενό...