Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Something new...







  Άλλαξε ε; Ναι κάτι κατάλαβα, σήμερα δηλαδή γιατί τις προηγούμενες τέσσερις μέρες δεν ένιωθα, δε μύριζα, δε γευόμουν, δεν άκουγα καλά και πόναγα παντού. Ναι ξέρω ίωση το λένε, εγώ σα βιασμό το ένιωσα, υπερβολική; Μπορεί! Χωρίς αναπνοές άλλαξα τον χρόνο, κρυμμένη γύρω από σωρούς με χαρτομάντιλα είχα αρκετό χρόνο να σκεφτώ για εκείνα που πλησιάζουν και δε ξέρουμε τι να τα κάνουμε, για εκείνα που σκέφτομαι να αλλάξω και δε ξέρω τον τρόπο και για τα άλλα που θέλω να παραμείνουν ως έχουν για πάντα. Με λυπήθηκε και ο Άγιος Βασίλης και μου έφερε δώρα, ναι παρακαλώ δώρα, κάποια ζέσταναν τη σκέψη μου, άλλα τα πόδια μου, άλλα τα αυτιά μου, άλλα τη καρδιά μου, όλα σημαντικά. 

  Και καθώς η παλιά χρονιά με δυσκολία έφευγε από τη ζωή μου, βασανίζοντας με για τελευταία φορά με το όνομα 2010, άρχισα να ανησυχώ για τη καινούργια που θα έρθει, που όλοι λένε ότι θα είναι χειρότερη και γω λέω δηλαδή πόσο χειρότερη μπορεί να είναι και μου απαντούν -πολύ-... 

  Έτσι λοιπόν κοιμήθηκα και ευχήθηκα όταν ξυπνήσω τουλάχιστον να αναπνέω και είδα στον ύπνο μου ότι έμενα σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, άνοιγα λέει το παράθυρο μου και ένα αεράκι αλμυρό μου φιλούσε το πρόσωπο, η άμμος μπροστά από τις πλάκες της αυλής μου σχημάτιζε παιχνίδια με τον ήλιο, οι αχτίνες του έμπαιναν γενναιόδωρα μέσα από τη διάτρητη λευκή κουρτίνα που ανέμιζε πίσω μου και γω χαμογελούσα και χαμογελούσα μόνο αυτό ήθελα να χαμογελώ.

  Με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο ξύπνησα και κατάλαβα ότι ανέπνεα λίγο καλύτερα, μάλλον η θάλασσα μου έκανε καλό, σκέφτηκα όταν θυμήθηκα το όνειρο μου και χαζογέλασα. Ήμουν σίγουρη ότι πρέπει να πάρω σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μου πάλι, το επεξεργάστηκα λίγο, άρχισα να νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό μου για αυτά που με κρατούν πίσω, μάλλον από την ίωση θα είναι είπα φωναχτά θέλοντας να αποσυντονίσω τη σκέψη μου. Πόσο εύκολο είναι να αλλάξεις ζωή; Πως παίρνεις τέτοιες αποφάσεις; Μέσα σε μια στιγμή γίνεται αυτό το μεγάλο βήμα που σε περνάει στην άλλη πλευρά ή χρειάζονται πολλές; Και πως αφήνεις όλα αυτά που σε περιβάλλουν πηγαίνοντας να βρεις καινούργια; Έθεσα τα ερωτηματικά μου και προσπάθησα να αναρρώσω από τα ίχνη αρρώστιας που άφησε ο προηγούμενος χρόνος φεύγοντας. 

  Μια λέξη γύρναγε όλη μέρα στο μυαλό μου "επανάσταση", ναι εσωτερική επανάσταση, στο μυαλό μου, στη ψυχή μου, στη καρδιά μου, στο τώρα μου, στο πριν μου, στο μετά μου. Και έτσι κοιμήθηκα πάλι και είδα στον ύπνο μου ότι έπαιζα ένα ακαταλαβίστικο παιχνίδι με δύο υποτιθέμενα αδέρφια που ο ένας τους αποφάσισε να αυτοκτονήσει και εμείς είπαμε να τον ακολουθήσουμε, αλλά τελευταία στιγμή δε μπόρεσα να το κάνω, έμεινα ζωντανή να ουρλιάζω μπροστά από μια λίμνη αίματος, με το τηλέφωνο στο χέρι να προσπαθώ να καλέσω το ασθενοφόρο, άνοιξα τη πόρτα του τεράστιου δωματίου και άρχισα να τρέχω κατεβαίνοντας τις σκάλες, συνάντησα μια υποτιθέμενη μητέρα που με γέμισε αμφιβολίες και τύψεις, έκλεισα τα μάτια μου δυνατά, ήθελα να σκοτώσω όλες τις ενοχές μέσα μου που τελευταία στιγμή αποφάσισα να ζήσω.

  Δε βρήκα άλλο τρόπο ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες ήθελα να πάω πιο ψηλά, ανέβαινα, ανέβαινα πιο ψηλά ακόμα, με κομμένη ανάσα πιάστηκα από μια ξύλινη κουπαστή, άγγιξα το ξύλο γερά τόσο να πονάνε τα χέρια μου από τη επαφή, έδωσα ώθηση και πήδηξα, πήδηξα στο κενό και ένιωσα τη βαρύτητα να ρουφάει όλα εκείνα που ήθελα να σκοτώσω, τι κρίμα σκέφτηκα, τώρα που αυτά εξαφανίζονται να πεθάνω, η υποτιθέμενη μητέρα άφησε μια δυνατή στριγκλιά στο σαλόνι και γω έπεφτα και έπεφτα και περίμενα να πονέσω με τη σύγκρουση, περίμενα να πεθάνω. Αλλά ξαφνικά η ταχύτητα της πτώσης άρχισε να μειώνεται σαν να είχα νικήσει τη βαρύτητα, σαν να χειριζόμουν τα στρώματα του αέρα, ξάπλωσα μπρούμυτα στο πάτωμα, μια μυρωδιά από παλιό ξύλο ήρθε στα ρουθούνια μου. Αναρωτήθηκα αν τελικά πέθανα. 

  Άνοιξα τα μάτια μου και ήταν μερικοί άνθρωποι γύρω μου, σηκώθηκα και βγήκα έξω από το σπίτι. Ήταν απόγευμα και έβρεχε, είδα τα φώτα από το ασθενοφόρο, κόσμο τριγύρω και αναστάτωση. Περπατούσα στη βροχή και ένιωθα ήρεμη, τότε ένιωσα ένα χέρι να με πιάνει από τον ώμο, κοίταξα πίσω μου, ήταν ένας άντρας, "πάμε στο υπόστεγο να κάνουμε ένα τσιγάρο;" μου είπε με μια φωνή σίγουρη, τον ακολούθησα χωρίς να μιλάω. Μύριζα τη βροχή και κάπνιζα, ήρεμη και σίγουρη πια ότι πέθαναν μέσα μου όλες οι ενοχές.

 Όταν ξύπνησα από το όνειρο ήταν ακόμα νύχτα και ο μήνας είχε δύο, 2 Ιανουαρίου του 2011, σίγουρα η χρονιά άλλαξε. Κάτι νέο φαίνεται να έρχεται και κάτι παλιό μάλλον πέθανε μέσα μου. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και σκοπό, όλα έχουν το νόημα τους, ακόμα και τα όνειρα, αρκεί να βρεις τους συνδέσμους, για να καταφέρεις να τα ερμηνεύσεις. Τα όνειρα είναι για μένα ένα κομμάτι σημαντικό όσο και η πραγματικότητα μου, εκεί στο υποσυνείδητο μου, φανερώνονται και σώζονται εκείνα που δε μπορούν στο συνειδητό μου.

  Αφού λοιπόν σιγουρευτήκαμε ότι η χρονιά άλλαξε, σας εύχομαι το 2011 να επαναστατήσετε μέσα σας, στο μυαλό σας, στη καρδιά σας, στη ψυχή σας. Να αφήσετε να ακουστούν εκείνα που φωνάζουν για αλλαγή, εκείνα που καταπιεσμένα κάθονται στη γωνιά τους. Να δώσετε χώρο στα όνειρα και τις ανάγκες σας. Να αφήσετε τις επιθυμίες σας να πλάσουν καινούργιες πραγματικότητες που θα μπορείτε να ακούτε, να αγαπάτε, να νιώθεται, να επικοινωνείτε, να δημιουργείτε, να ζήτε έτσι όπως σας αξίζει. Μέσα από τη καρδιά μου σας εύχομαι το ταξίδι με τον αριθμό 2011 να είναι για τον καθένα σας ξεχωριστό και όμορφο.


Αφήνω και αυτό για να συνεχίσει 
η χρονιά με αλήθειες...
 
 
Alexander ~ Truth
 
  
                                                ~δική σας
                                               Roundel~


20 σχόλια:

next_day είπε...

Καλή Χρονιά να έχεις κοριτσάκι μου!
Με όλα τα όμορφα να σε γεμίζουν και τα άσχημα να σε κοιτούν απο μακριά!
Σε φιλώ γλυκα!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

έτσι χάνεται μια χρονιά με θλίψη και αποδοχή...
έρχεται η επόμενη με φόβους και ελπίδες...
την ζήσαμε... είθε να ζήσουμε και την καινούργια...

καλημέρα και περαστικά σου!!!

Βάσσια είπε...

Να σου ότι μαγεύτηκα;

Θα στο πω!

Και θα κρατήσω αυτά σου τα λόγια:

"Μύριζα τη βροχή και κάπνιζα, ήρεμη και σίγουρη πια ότι πέθαναν μέσα μου όλες οι ενοχές".

Γιατί το έχω ανάγκη.

Σε φιλώ
καλημέρα
:-)

Ανώνυμος είπε...

Kρατάω την τελευταία παραγραφο, με άγγιξαν πολυ τα λόγια σου, αν μου επιτρέπεις θα την αντιγράψω στο ημερολόγιο μου, να ανατρέχω όποτε χρειαστεί...
Σε φιλώ, καλή χρονιά Roundelaki μου, περαστικά γρήγορα!!!

roundel είπε...

*next_day*
Καλή χρονιά γλυκό μου:)
Και εσύ να έχεις ότι επιθυμείς μα πάνω απόλα υγεία και καθαρό μυαλό!

Σε φιλώ

roundel είπε...

*ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ*
Κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις λύχνε μου!
Είθε αυτά που θα κερδίσουμε τη χρονιά ετούτη να είναι αποκτήματα που με όλο μας το είναι θέλουμε!

Σευχαριστώ!

roundel είπε...

*Βάσσια*
Δικό σου Βάσσια να το φυλάς και να το θυμάσαι όταν το έχεις ανάγκη, γιατί με ενοχές δεν "έζησε" ποτέ κανείς!

φιλιά

roundel είπε...

*Lilium*
Η τελευταία παράγραφος λουλουδάκι μου ανήκει σε όλους, είναι ευχή για όλους, φυσικά και σου επιτρέπω να την αντιγράψεις στο ημερολόγιο σου, είναι και δική σου!

Ηδη νιώθω καλύτερα!
Σε φιλώ:)

Ανώνυμος είπε...

Καλή Χρονιά roundel με υγεια.
Αυτο που θελω το εχω ηδη.... εχω εμενα την μουσικη μου την υγεια μου την οικογενεια μου και τους φιλους μου....τιποτα παραπανω μα και τιποτα λιγοτερο δεν θελω.
Ασε τους αλλους να θελουν τα υπολοιπα!!!
Σε ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου και την επισκεψη σου!!!!

roundel είπε...

*MysticRoomGarden*
Μεγαλείο η απλότητα σου φίλε μου και άσε τους άλλους να ψάχνουν για πλούτη;)

Σευχαριστώ...
Να είσαι καλά!

~reflection~ είπε...

Υπέροχη roundel

κάθε στιγμή και μία επανάσταση....
πάνω στο Παρελθόν που θάφτηκε σε τόνους ανασας πνιγμένης....

πάνω στο Μελλον που διεκδικεί το κομμάτι του στη Βασιλόπιτα της Καρδιάς μας..

και με το Παρόν οπλισμένο να κόβει την βασιλόπιτα χαρίζοντας στον Εαυτό του το Πιο Μεγαλο Κομματι..

Τυχαιο?....
μα...τιποτε δεν ειναι τυχαιο Ματια μου....

Το Παρον παντα τυχαινει το Φλουρί...
και εκεινο γευεται, απολαμβάνει τα αποτελεσματα των Επαναστασεων....

Αμετρητα φιλια....φλουριά χρονικής βασιλόπιτας για να κερδίζεις ένα κάθε στιγμη!!!

Φόβος..... είπε...

Δε σου έφερε δώρα γιατί σε λυπήθηκε ο Άγιος Βασίλης . Απλά πραγματοποίησε την...ευχή μου. (Λοστός. Θυμάσαι; Κάποιες φορές και το βαμβάκι κάνει την ίδια δουλειά. Και το φιλί.)

roundel είπε...

*~reflection~*
Τίποτα δε χάθηκε ποτέ από κανέναν κάκια μου, όλα συμβαίνουν τώρα όλα σε μια στιγμή, που λέει και ο Σωκράτης, όλα εδώ είναι ένα ατελείωτο βίωμα η γνώση, τροφή για το τώρα το παρελθόν, ομορφιά της "στιγμής" το όνειρο και η φαντασία, εδώ και οι ανάσες, όλα εδώ για μια παρτίδα ακόμα, που τελικά έγιναν πολλές και κατέληξαν αμέτρητες!

Τίποτα τυχαίο καρδιά μου...

Αμέτρητα φιλιά λοιπόν όσα οι άπειρες στιγμές που βιώνουμε...

roundel είπε...

*Φόβος.....*
Μπορείς να εύχεσαι για μενα πιο συχνά;Και γω υπόσχομαι να φυλάω καλά και τον λοστό και το βαμβάκι και το φιλί. Φυσικά και θυμάμαι...

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά και με περισσότερα όνειρα!
:)

Wicca είπε...

Ότι τελειώνει πονά. Ότι αρχίζει θέλει δύναμη και τόλμη. Πάμε μπροστά, πιο μπροστά κι ακόμη πιο μπροστά, να απολαύσουμε το νέο τοπίο.

Unknown είπε...

Για ότι κακό,στραβό και ανάποδο
μας έτυχε πέρυσι,
η νέα χρονιά θα το απαλύνει...
Έτσι θα είναι και οι επόμενες για τις προηγούμενες...

Καλή χρονιά roundel!!!
...αν και λίγο καθυστερημένα.....

roundel είπε...

*themadinme*
Καλή χρονιά Nisok με όνειρα που θα γίνουν πραγματικότητα!

roundel είπε...

*Γουΐκα*
Χμ και κάτι μου λέει ότι το νέο τοπίο θα έχει πλατάνια!!

roundel είπε...

*jtv*
Σαν χρονιά αγκαλιά ακούστηκε αυτό!
Καλή χρονιά λοιπόν γεμάτη αγκαλιές...
και ότι άλλο επιθυμείτε μίστερ!

Σας στέλνω την αγάπη μου:)
έστω και καθυστερημένα!