Και αν δεν του έπρεπε...

 έτσι να τελειώσει...

...ταξίδι ήταν και ακόμα ταξιδεύει.

-Κλείσε τα μάτια σου, σου έχω μια έκπληξη.

-Για μένα; Μα τι είναι;

-Είσαι ανυπόμονος...

-Χα κοίτα ποιος μιλάει, φοβήθηκες;

-Σου έχω έκπληξη και με ρωτάς αν φοβήθηκα;

-Προσπαθώ να παρατείνω την αγωνία μου, 

δεν είμαι συνηθισμένος σε εκπλήξεις.

-Με τα μάτια κλειστά θα μου μιλάς;

-Αφού μου είπες να τα κλείσω.

-Ναι για την έκπληξη

-Φοβήθηκες;

-Επιμένεις...

-Και εσύ!

-Και γω.

-Επειδή βρήκα το σημείο σου φοβήθηκες;

-....

-Επειδή το ακούμπησα;

-Σταμάτα.

-Και τώρα φοβάσαι.

-....

-Κοίτα με στα μάτια.

-Δε μπορώ.

-Το θυμάσαι το πρόσωπο μου;

-Όχι.

-Γιατί δε το κοιτάς τότε;

-Δεν αντέχω, δε θέλω να δεις.

-Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι τώρα δε βλέπω.

-Θες να φύγω;

-Άμα κλείσω τα μάτια μου θα με κοιτάξεις;

-Αφού σου είπα να τα κλείσεις και συ τα άνοιξες.

-Εντάξει θα σε βλέπω χωρίς να κοιτάω.

-Φοβήθηκα.

-......

-Μη μην ανοίγεις τα μάτια, άμα θέλεις να σου πω.

-Εντάξει ότι πεις.

-Φοβήθηκα πολύ γιατί βρήκες το σημείο μου αμέσως, γιατί φυσούσες και γω χόρευα, γιατί πριν με ακουμπήσεις έτρεμα, και συ μια ερχόσουν και μια έφευγες, αναποφάσιστος αέρας και γω τη μια άναβα, την άλλη έσβηνα, με φόβισες περισσότερο. Εκεί που σε έβρισκα σε έχανα, εκεί που ερχόσουν, έφευγες.  Περίμενα μα δεν ήξερα πως περίμενες και συ. ΑΚόμα δε ξέρω αν περίμενες, με την επανάληψη μου μπήκε αυτή η ιδέα, ότι με έψαχνες εκεί που με έχασες, ότι με είχες πάντα πριν με αποκτήσεις, ότι με ακολούθησες, ότι με ένιωθες, ότι λυπήθηκες. Δεν ήξερα, μα ούτε τώρα ξέρω, έτσι παράτησα τις θάλασσες και έφυγα για το βουνό. Σε συγχώρεσα πριν το ζητήσεις, σε άφησα πριν σε αποκτήσω, σε αρνήθηκα. Μα δεν ήξερα πως περίμενες και ούτε τώρα ξέρω, με την επανάληψη μου μπήκε αυτή η ιδέα στο μυαλό. Και εκείνο το βουνό είχε μια θάλασσα απέραντη με κάτι νερά καταγάλανα, βαθιά από εκείνα που μ' αρέσουν και τα μονοπάτια μύριζαν Μυρτιές, μυρτιές το καλοκαίρι και γίνηκα ξανά παιδί, ελαφριά να παίζω με τα κύματα των επιθυμιών μου, να μαζεύω βότσαλα για φυλαχτά, να φοράω αστέρια για στολίδια. Γιατί ποτέ δεν ήρθες και γω παράτησα τις θάλασσες και πήγα στο βουνό, στο σπίτι μου το δεύτερο, εκεί που δε μπορούσες να με βρεις.

-Να ανοίξω τα μάτια μου;

-Άνοιξέ τα, τώρα έμαθες.

-Θα μου δώσεις την έκπληξη;

-Θα στη δώσω μια μέρα που να αρχίζει από Τ., όταν θα έρθεις.

-Τουλάχιστον τώρα με κοιτάς.

-Σε κοιτάω...

-Θα το θυμάσαι το πρόσωπο μου;

-Όχι.

-Την αγκαλιά θα την θυμάσαι;

-Για πάντα.

"Leave it, leave the light. 

Don't say anything and don't think.

And don't move unless you feel it."

 

Καλημέρα ή καληνύχτα

διάλεξε ότι θέλεις