Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Λέξεις παιχνίδια...


  





Odland ~ The Caterpillar



  Γύρισα και γύρισα, όλο τον κόσμο γύρισα, τάχα μου πως σε γύρευα, μα το ταξίδι ήταν εκείνο που μ’ έκανε να γυρνάω, να σε ψάχνω μέσα στις λέξεις σου, να σε βρίσκω στις δικές μου. Συγγραφική πνοή έγιναν τα γράμματα, αντικείμενα λατρείας τα κείμενα σου, πότε να λατρεύω τα άλφα σου και πότε τα φι και τα λάμδα σου. Έπλεξα τις λέξεις μου να φτάσουν τις δικές σου, σαρι γίνηκαν και απλώθηκαν στους ώμους σου. 
  Και κινήθηκα, κινήθηκα, όπως πρόσταξαν τα κόκκινα σου, κινήθηκα προς εσένα, στάθηκα στην άκρη σου, βούτηξα στις ορμές του κέντρου σου. Ταξίδεψα τις λέξεις στο μυαλό, την ανάσα και το αίμα σου.  Έγινα κομμάτι σου και δε ξέρω πια να με ξεχωρίζω. Οι λέξεις έγιναν φράσεις και οι φράσεις κείμενα. Μικρές δυνάμεις που σκορπάμε στο σύμπαν. 
  Συγκίνηση γεννήθηκε από τη φαντασίωση και ταξιδεύουμε μαζί της, πάνω από τις πόλεις τα βουνά, πουλιά γινόμαστε με φτερά μεγάλα. Κάθε βράδυ πεθαίνουμε πίνοντας τον πόθο μας  και κάθε πρωί ξαναγεννιόμαστε. Και φύτρωσαν οι σπόροι στο κεφάλι μου και έγιναν δέντρα με καρπούς αθανασίας. Να πραγματοποιήσουν τη φαντασίωση, να φαντασιωθούν τη πραγματικότητα. 
  Μα πως να ξεχωρίσουμε πια, σαν ένα μοιάζουμε, ένα πιο λίγο, πιο πολύ, πιο μικρό, πιο μεγάλο, μα πάντα ένα. Ένα που φοβάται, ένα που γελάει, ένα που κλαίει, που κοιμάται. Έτσι όλα έγιναν ΟΛΑ εγώ εσύ, εσύ εγώ, ξέχωρες κουβέντες, ξέχωρες κινήσεις μα πάντα ένα. Αλληλουχίες κινήσεων το ταξίδι μας, συγκοινωνούντα δοχεία τα μυαλά μας, σκορπίζουν τις σκέψεις μας στον άνεμο, βρίσκουν άλλες, παίζουν μαζί τους παιχνίδια του μυαλού, ερωτεύονται θαυμαστικά και τελείες, αποσιωπητικά βλέμματα πίσω από κρυμμένες εικόνες. 
  Έτσι πετάξαμε τους χάρτες στη διαδρομή και χαθήκαμε στα μονοπάτια, τα αστέρια ανάψαμε να μας φωτίζουν, το φεγγάρι ποτίσαμε να ανθίσει το ξημέρωμα, ο ένας μέσα στις λέξεις του άλλου, ξεχάσαμε να γυρίσουμε και φτιάξαμε καινούργιες διαδρομές,γεννήσαμε καινούργιες έννοιες. Μα αν το καλό σκεφτείς όλοι εμείς που μοιάζουμε μα τόσο διαφορετικοί είμαστε σαν ένα γίναμε με τον καιρό. Ένα πιο μεγάλο, πιο μικρό, πιο γελαστό, πιο θλιμμένο, μα πάντα ένα, ο ένας να κρατάει το κομμάτι του άλλου, πως να ξεχωρίσουμε πια, τη φαντασία από τη πραγματικότητα, ο ένας από τον άλλον...

σειρά σου...


υ.γ. σήμερα μετά από καιρό γέμισα το βάζο μου λουλούδια!
και ας αργεί ακόμα η άνοιξη...



16 σχόλια:

annanas είπε...

τώρα καταλαβαίνω γιατί συγκινήθηκες :)
με άγγιξες...

roundel είπε...

Το βάζο με τα λουλούδια φταίει, που έχω δίπλα μου και μου έχειν σπάσει τη μύτη! Άντε και λίγο εσείς που σας διαβάζω και συγ(κινούμε)!

Καλό βράδυ βατραχάκι:)

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ήρθα ν' οσμηστώ λίγο από τα δικά σου λουλούδια...

γιατί αργεί η δική μου Άνοιξη να έρθει...
που το δύο, ένα θα κάνει...

φιλί θλιμμένο που τη σειρά του περιμένει!

roundel είπε...

*ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ*
Όσο υπάρχουν γραφές, οι λέξεις σβήνουν τους αριθμούς...όσο η σκέψη μεταφέρεται, όλοι γινόμαστε ένα...τότε οι λέξεις μας ΄γινονται μικρές εκρήξεις στο σύμπαν, πέφτουν ξανά στη γη και απο την σκόνη τους ξαναγεννιόμαστε!

Πολύ μου άρεσε αυτό το βραδυνο...

Δεν υπάρχει σειρά στα φιλιά, ακανόνιστα ήταν πάντα και έτσι θα μείνουν...

Σου στέλνω μυρωδιές να έχεις να φαντάζεσαι...

Ανώνυμος είπε...

τρέχουν οι λέξεις γρήγορα
κυκλώνουν τα συναισθήματα
για να μη τα χάσουν
τρέχουν οι εικόνες ακόμα πιο γρήγορα
απλώνουν τα συναισθήματα για να τα αισθανθούν πιο γλαφυρά, με χρώματα με ήχους με κινήσεις ..

συγκίνηση μου 'δωσε τούτο το γραπτό σου, μεγάλη συγκίνηση

σ' ευχαριστώ

αυτό είναι από μένα

~reflection~ είπε...

Σειρά μου.....

εγω δε σε έψαξα...
Γεννήθηκα με Σένα. Σμιλεύτηκα πάνω στο Ύψος των Νε΄φων σου με χρώμα παλ και έντονο και κάθε απόχρωση μύριζε Άνοιξη...
Πίστεψα στις Υποσχεσεις των Κειμένων και ταυτοποίησα τις Αναμονές μου με τα όσα μου έταξες....
Συγχρονίστηκα αβίαστα με ένα ΚΛΙΚ πάνω στην πρόωρη Σκέψη σου, πριν αυτή ειπωθει....
Το περίγραμμά σου μύριζε γιασεμάκι και πάντα με μάγευε αυτή η διάχυση αρωμάτων....
Στο περιθώριο των κειμένων καθόμου συχνά και σε χάζευα...
Πως κινείσαι αέρινη πάνω στις Γραμματοσειρες..
Πως τα σημεία στίξης ερωτεύονται την ανασα μέσα από τις παύσεις σου...

Άρχισα να αλλαζω..
να γίνομαι ΚειμενοΜορφή και να ξαπλώνω πάνω στις Ιδέες σου..

Δε θελει πολύ το Μυαλό να Ερωτευτεί την Αντανάκλαση των Κειμένων...

και πίστεψέ με ο απόηχός τους γίνεται νανούρισμα Βραδινό...
πρωινή καλημέρα...
επανάληψη εισπνοής και εκπνοής που αν μου λείψει θα Σβήσω άδοξα στο Υστερόγραφο μιας μισοτελειωμένης Ιστορίας......

μικραίνω...
γινομαι πιο μικροσκοπική από την τελεία στα αποσιωπητικά σου....
αλλα το άρωμά μου διαπεραστικό..
θα με διαισθανθεις....

πέρασα....
και δεν καταφερα να φύγω...

έμεινα αιωνίως κάτω από τον Ήλιο και τις Σκιές σου.....

κομμάτι σου......

Ανώνυμος είπε...

Όταν οι λέξεις γίνονται σιαμαίες αγκαλιές, τότε αρχίζει το ταξίδι που δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει..
Παρακαλώ, κρατήστε μου μια θέση...

Φιλιά ταξιδιωτικές αποσκευές...

Ανώνυμος είπε...

Τί περίεργο τραγούδι...

Και πόσες άνοιξες κρύβεις μέσα σε μέσα σε μία τόσο γελαστή καρδιά;

Unknown είπε...

Κυριακάτικη καλησπέρα!!!!!!
Σιχαίνομαι τα λουλούδια
αλλά μου αρέσει το πράσινο!
Δεν μου αρέσουν τα ζώα
αλλά τρελαίνομαι με τη φύση!
Δεν είμαι των γλυκόλογων
αλλά σ'αγαπώ γλυκιά μου!

Φανταστικό κειμενάκι...όπως και τα προηγούμενα!!!

Το ξέρω,χάθηκα...αλλά είμαι εδώ!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Λέξεις φτερωτές, ταξιδιάρικες...
Λέξεις κρίκοι στην καδένα της φράσης...
Εκεί όπου το υποκείμενο χάνει το υπό του και το αντικείμενο πετάει το αντί του, για ν' απομείνει το κοινό τους κείμενο!
Τρυφερή και ανοιξιάτικη ανάρτηση! Ακόμη και χωρίς τα λουλούδια στο βάζο ;)

roundel είπε...

*Silena*

Τα σέβη μου:)
Από τα αγαπημένα κομμάτια, αγαπημένοι στίχοι! Ότι πρέπει για δευτέρα πρωί...

Αν και το ΣΚ μου άφησε μια γεύση από αυτό....

http://www.youtube.com/watch?v=6ml8KDumTO0

There's definitely, definitely, definitely no logic
To human behaviour...

Καλημέρα μπερδεμένη, με ένα συναίσθημα κολλημένο από το Σαββάτο το πρωί που όλο λέω ότι φεύγει και όλο μου κατσικώνεται!

Περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι!

roundel είπε...

*~reflection~*
Κομμάτι μου εσύ, κομμάτι σου εγώ, παιχνίδια στις αντανακλάσεις των κειμένων μας, αιώνια σημάδια στις σκέψεις μας, ελιγμοί συναισθημάτων ανάμεσα σε σημεία στίξης...

Όχι δε θέλει πολύ για να ερωτευτείς τα κείμενα, την αύρα και τη ζεστασιά τους, τον πόνο και τη θλίψη τους, τον ήλιο και τα σύννεφα τους, να γίνεις ένα μαζί τους, να τους ανήκεις!

Αισθήσεις μοιρασμένες!

Καλημέρες λουλούδια στα μαλλιά σου και ας μην έχει έρθει ακόμα η άνοιξη!

roundel είπε...

*bd*
Οι αγκαλιές άνοιξαν και σε έκλεισαν μέσα τους, σου έφτιαξαν και ουρανό να έχεις να πετάς...

Πέτα τις αποσκευές στη θάλασσα, δε χρειάζονται, ότι χρειάζεσαι το έχεις μέσα σου...

φιλί φευγιό...

roundel είπε...

*ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ*
Χιλιάδες...λουλούδια να στολίζουν τα βήματα σου...

Μα πως γίνεται ακόμα και όταν λείπεις καιρό στα ταξίδια χωρίς σύνορα να είσαι πάντα εδώ!

ΚΟμμάτι μου και συ, από τα όμορφα, μου έλειψες πολύ, μα πάντα μέσα μου σε έχω:)

Καλημέρες γελαστές:)

roundel είπε...

*jtv*
Ανάποδος άνθρωπος, το έχω πει πολλές φορές, μα κάπου εκεί σου έμοιασα και τόσο διαφορετική έγινα, μέσα σου γεννήθηκα και φύτρωσες στο μυαλό μου, άνθισα στο δικό σου και τελικά πως να ξεχωρίσεις το ανάποδο από το κανονικό;

Μερικά εμπόδια σε σημαδεύουν, έτσι για να περάσεις απλά τα μαζέυεις από τον δρόμο της εθνικής και τα κουβαλάς για πάντα!

Την αγάπη μου...

roundel είπε...

*Υπατία η Αλεξανδρινή*
Λέξεις συγ(κινήσεις) που χορεύουν με τον άνεμο και ταξιδεύουν παντού!

Άνθρωποι που χάνουν τη στολή τους και μένει μόνο η υπόσταση, λες και η οθόνη είναι σουρωτήρι!

Καλημέρες τρύπες ποτισμένες ουσία συναισθημάτων...