Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Ένα αεράκι να μας πάρει...





  Σηκώθηκε τότε ένας αέρας τόσο δυνατός, που πήρε τα σπίτια, τα πήγε ψηλά και τ΄ανακάτεψε μεταξύ τους, μαζί με τους ανθρώπους, τα δέντρα και τα κατοικίδια ζώα....Όταν πια ξημέρωσε, όλη η πόλη ήταν άνω κάτω. Μια γυναίκα φόρεσε τη λουλουδάτη ρόμπα της, πήγε στη κουζίνα και άρχισε να ετοιμάζει πρωινό. Στο τέλος όμως διαπίστωσε ότι τζάμπα τηγάνιζε τόση ώρα αυγά με μπέικον, γιατί βρισκόταν σε λάθος σπίτι. Δε βαριέσαι είπε, πάντα ήθελα να ζήσω στην εξοχή. 
  Ο χθεσινοβραδινός αέρας είχε επίσης ανοίξει ένα ψυγείο με παγωτά, και αυτά πέταξαν κοπαδιαστά στο απέναντι δέντρο και κρεμάστηκαν στα κλαδιά, που έτσι και αλλιώς ήταν άδεια.
- Πολύ μ' αρέσει αυτό το δέντρο! είπε ένα παιδί στον καλύτερο του φίλο και έκοψε ένα πύραυλο κρέμα από το χαμηλότερο κλαδί.
-Πως λέγεται; αναρωτήθηκε εκείνος ψηλώνοντας για να φτάσει ένα ξυλάκι φράουλα.
- Δε ξέρω νομίζω παγωτιά, του απάντησε ο φίλος του και απομακρύνθηκαν.


*Και όλα αυτά γιατί από τότε που φτιάχτηκε ο κόσμος, ο ουρανός στέλνει στη γη ερωτικά μηνύματα, αλλά εκείνη τίποτα. Εκείνο το βράδυ όμως η γη πήρε άδεια από το καλοκαίρι και έβαλε τον πιο δυνατό άνεμο να φυσήξει για να στείλει στον ουρανό ένα μαντίλι, σαν απάντηση στο ερωτικό ποίημα που της έστειλε....


υ.γ. Από το βιβλίο "Το κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων" της Μυρτώς Κόντοβα.


 

14 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Πολύ ωραίο!!

:)

Καλό ξημέρωμα Μυρτώ!...

fish eye είπε...

νομιζα δικο σου..

χχμμμ οταν ξανερθεις να μου φερεις σπορους απο αυτη την παγωτια σε παρακαλω.. ναι;

φιλι!

*τι ωραιο το χθεσινο αερακι και τι δροσια σημερα!

Eleftheria είπε...

Πανέμορφο!
Σου στέλνω πολλές και δροσερές καλημέρες...

Unknown είπε...

Γιατί να είναι αυτά αλλόκοτα και όχι η καθημερινότητά μας;

kovo voltes... είπε...

Ει και εγώ θέλω σπόρους απο την παγωτιά όπως και το φεγγάρι...Ναι, τέλεια θα'ναι!! ;)
*υπέροχη άλλη εικόνα των πραγμάτων...
λείπεις μικρή μου, λείπεις...

roundel είπε...

*Γιώργος*

Να σαι καλά Γιώργο:)

Καλό σου βράδυ...

roundel είπε...

*❤*

Οι σπόροι παγωτιάς φυτέυονται αυστηρά την πιο κρύα μέρα του χειμώνα. Αργότερα την άνοιξη όταν το δέντρο πια έχει αρχίσει να μεγαλώνει, οι άνθρωποι βάφουν τα κλαδιά της παγωτιάς με διαφορετικά χρώματα. Τον Ιούνιο με τις πρώτες ζέστες τα ανθοπαγωτά όλο και μεγαλώνουν και κάπου το Ιούλιο εκεί που δεν αντέχεις από τον καύσωνα μπορείς να γευτείς ότι παγωτό τραβάει η όρεξη σου.

Όταν θα έρθω θα σου φέρω φεγγάρι μου:)

roundel είπε...

*lefti*
Καλησπέρα lefti ήρθαν οι καλημέρες σου και πραγματικά δρόσισε!

;)

roundel είπε...

*Spartan Oblivion*
Η καθημερινότητα μας σίγουρα είναι αλλόκοτη! Τώρα για όλα αυτά που περιγράφω μόνο συναραστικά μου φαίνονται...

υ.γ.δε φαντάζεσαι πόσο χάρηκα!

roundel είπε...

*kovo voltes...*
Θα σου φέρω βολτίτσα μου να χεις παγωτιές να δροσίζεσαι το καλοκαίρι!

Λείπω μα δεν πάω μακριά!

όμορφη πλευρά των πραγμάτων...

φιλιά

Ανώνυμος είπε...

extreme :) Αλλά μήπως και η πραγματικότητα δεν ξεπερνά και την πιο τρελή μας φαντασία;

Είμαστε καλά;

roundel είπε...

Σουρεαλ θα έλεγα οδοιπόρε μου.

Η πραγματικότητα μας έχει ένα κομμάτι από τη φαντασία μας και η φαντασία ένα κομμάτι της πραγματικότητας.

Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι μας.

Και ναι είμαστε καλά, δύσκολα άλλα καλά!

:)

καφρούλα είπε...

φωτιά κι αέρας, να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας ♪
:))

roundel είπε...

*καφρούλα*


Έλα και κάνε μουσική
την τρέλα που με διαφεντεύει...

υ.γ. τι όμορφα που μου το θυμισες!!