Στεκόμασταν ακίνητοι με χιλιάδες καλώδια να ενώνουν τους νευρώνες των εγκεφάλων μας, χρώματα φωτεινά να πηγαινοέρχονται από τη μια άκρη στην άλλη. Σχηματίζαμε ένα κόσμο κοινό με λέξεις, νότες, εικόνες. Σαν ένα νησί μόνο δικό μας, σχεδιασμένο κάπου μέσα στο άπειρο του σύμπαντος.
Από τα στόματα μας έβγαιναν ήχοι απροσδιόριστοι, σαν να εφεύραμε μια καινούργια γλώσσα προσαρμοσμένη μόνο για τους δικούς μας εγκεφάλους. Από τα χέρια μου έφευγαν ακτίνες φωτός, που κατέληγαν στα δάχτυλα σου, μια πορτοκαλί, μια κίτρινη και μια χρυσή. Τα πόδια μας δεν πάταγαν στο έδαφος, ήταν σαν να έλεγχαν όλη τη βαρύτητα του σώματος, έτσι μπορούσαμε να ταξιδέψουμε σε κάθε αστέρι. Τα μάτια σου κοίταζαν τα δικά μου εκστατικά,
καταλάβαινες, ήξερες, ένιωθες.
Πλησίασες απαλά προς το μέρος μου, τα χρώματα άρχισαν να μας τριγυρίζουν, χαμογέλασες, με εκείνο το χαμόγελο που δεν θέλει τίποτα, που δίνει απλόχερα. Χαμογέλασα και γω. Παίζοντας με τις ακτίνες των χεριών μας με ακούμπησες. Χάδι χιλίων βολτ. Το κορμί μου άρχισε να τρέμει, να χάνει τον έλεγχο. Έμεινα εκεί να πεθαίνω κάθε δευτερόλεπτο μαζί σου.
υ.γ. Εσύ...
8 σχόλια:
Χρωματιστό ντελίριο...υπέροχο...;)
Σευχαριστώ :)
Σαν να έχω αρχίσει να βρίσκω πάλι τον παλίο μου εαυτό βολτίτσα μου.... Τουλάχιστον στη σκέψη, στη γραφή.
φιλιά πολλά
μας κόλασες.
!!!!!
φραουλάκι μου :)
Ολοζώντανο! Σαν γέννημα ζωής μέσα από εκατομμύρια επαναλαμβανόμενους μικρούς, γλυκούς θανάτους...
*Spartan Oblivion*
...!
Όμορφη αύρα , Δυνατή ενέργεια .
Όπως και να έχει ,έχει καιρό που θαυμάζω τις εικόνες και το συναίσθημα σου. απλά ήθελα να το ξέρεις.
*Sideras*
Πόσο σημαντικό για μένα είναι να το λες...και πόσο χαιρομαι γι'αυτο.
υ.γ.αγαπώ νερόμυλους!
Δημοσίευση σχολίου