Για τον χρόνο που φεύγει. Για τον δικό μου που κόλλησε σε εκείνη τη στιγμή, σαν να μην υπήρχε πριν, σαν να μην υπάρχει μετά, μόνο εκείνη η στιγμή. Που όλα τα ψέματα του κόσμου δεν θα μπορούσαν να την κάνουν πιο αληθινή. Που όλες οι φωτογραφικές του κόσμου δε θα μπορούσαν να αποτυπώσουν τη μαγεία της. Τότε που όλα τα θέλω σταμάτησαν να υπάρχουν, όλοι οι άνθρωποι γύρω χάθηκαν, μόνο ένα ζεστό φως, το τραγούδι που έπαιζε, εσύ και γω. Έκανα πως δεν άκουσα, το επανέλαβες. Φοβάμαι.
....
2 σχόλια:
Όταν φοβάσαι διώχνεις μακριά την μαγεία, την αγάπη...Οπότε...ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ μάτια μου. Όλα θα κυλήσουν είτε έτσι, είτε αλλιώς, σαν στιγμές μοναδικές η κάθε μία για το δικό της λόγο ;)
Πάντα έχεις δίκιο βολτίτσα μου. Όλα κυλούν με εμάς ή χωρίς εμάς.
Φιλιά πολλά
Και καλή χρονιά να έχουμε, να είναι έτσι όπως τη θέλουμε!
Δημοσίευση σχολίου